glosěrować
glosěrować
glosěrować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | glosěruju | glosěrujemoj | glosěrujemy |
| 2. | glosěruješ | glosěrujetej (-taj) | glosěrujeće |
| 3. | glosěruje | glosěrujetej | glosěruja (glosěruju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | glosěrujo, glosěrujcy, glosěrowawši |
| prezensowy particip | glosěrowacy |
| preteritowy particip | glosěrowany |
| ł-forma | glosěrował, glosěrowała, glosěrowało, dual: glosěrowałoj, plural: glosěrowali (glosěrowałe) |
| werbalny substantiw | glosěrowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | glosěrowach | glosěrowachmoj | glosěrowachmy |
| 2. | glosěrowaše | glosěrowaštej | glosěrowašće |
| 3. | glosěrowaše | glosěrowaštej | glosěrowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | glosěrujmoj | glosěrujmy |
| 2. | glosěruj | glosěrujtej (-taj) | glosěrujće |
| 3. | glosěruj, njech glosěruje | glosěrujtej (-taj) | njech glosěruja (glosěruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
glo-sě-ro-wać
Wurjekowanje
- IPA: glɔs'iʀɔu̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne glosěrowaše je 0x dokładźene, glosěrowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přełožki[wobdźěłać]
|