indikować
indikować
indikować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | indikuju | indikujemoj | indikujemy |
| 2. | indikuješ | indikujetej (-taj) | indikujeće |
| 3. | indikuje | indikujetej | indikuja (indikuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | indikujo, indikujcy, indikowawši |
| prezensowy particip | indikowacy |
| preteritowy particip | indikowany |
| ł-forma | indikował, indikowała, indikowało, dual: indikowałoj, plural: indikowali (indikowałe) |
| werbalny substantiw | indikowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | indikowach | indikowachmoj | indikowachmy |
| 2. | indikowaše | indikowaštej | indikowašće |
| 3. | indikowaše | indikowaštej | indikowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | indikujmoj | indikujmy |
| 2. | indikuj | indikujtej (-taj) | indikujće |
| 3. | indikuj, njech indikuje | indikujtej (-taj) | njech indikuja (indikuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
in-di-ko-wać
Wurjekowanje
- IPA: indikou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne indikowaše je 0x dokładźene, indikowa (móže tež něšto druhe być) 0x.