inkwirować
inkwirować
inkwirować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | inkwiruju | inkwirujemoj | inkwirujemy |
| 2. | inkwiruješ | inkwirujetej (-taj) | inkwirujeće |
| 3. | inkwiruje | inkwirujetej | inkwiruja (inkwiruju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | inkwirujo, inkwirujcy, inkwirowawši |
| prezensowy particip | inkwirowacy |
| preteritowy particip | inkwirowany |
| ł-forma | inkwirował, inkwirowała, inkwirowało, dual: inkwirowałoj, plural: inkwirowali (inkwirowałe) |
| werbalny substantiw | inkwirowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | inkwirowach | inkwirowachmoj | inkwirowachmy |
| 2. | inkwirowaše | inkwirowaštej | inkwirowašće |
| 3. | inkwirowaše | inkwirowaštej | inkwirowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | inkwirujmoj | inkwirujmy |
| 2. | inkwiruj | inkwirujtej (-taj) | inkwirujće |
| 3. | inkwiruj, njech inkwiruje | inkwirujtej (-taj) | njech inkwiruja (inkwiruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
in-kwi-ro-wać
Wurjekowanje
- IPA: inku̯iʀou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne inkwirowaše je 0x dokładźene, inkwirowa (móže tež něšto druhe być) 0x.