kónčkować
kónčkować
kónčkować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | kónčkuju | kónčkujemoj | kónčkujemy |
| 2. | kónčkuješ | kónčkujetej (-taj) | kónčkujeće |
| 3. | kónčkuje | kónčkujetej | kónčkuja (kónčkuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | kónčkujo, kónčkujcy, kónčkowawši |
| prezensowy particip | kónčkowacy |
| preteritowy particip | kónčkowany |
| ł-forma | kónčkował, kónčkowała, kónčkowało, dual: kónčkowałoj, plural: kónčkowali (kónčkowałe) |
| werbalny substantiw | kónčkowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | kónčkowach | kónčkowachmoj | kónčkowachmy |
| 2. | kónčkowaše | kónčkowaštej | kónčkowašće |
| 3. | kónčkowaše | kónčkowaštej | kónčkowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | kónčkujmoj | kónčkujmy |
| 2. | kónčkuj | kónčkujtej (-taj) | kónčkujće |
| 3. | kónčkuj, njech kónčkuje | kónčkujtej (-taj) | njech kónčkuja (kónčkuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
kónč-ko-wać
Wurjekowanje
- IPA: kónʧkou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne kónčkowaše je 0x dokładźene, kónčkowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] přikónčić; přikónčeć; přikónčować; nakónčkować; kónčić; wótřić