oconizować
oconizować
oconizować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | oconizuju | oconizujemoj | oconizujemy |
| 2. | oconizuješ | oconizujetej (-taj) | oconizujeće |
| 3. | oconizuje | oconizujetej | oconizuja (oconizuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | oconizujo, oconizujcy, oconizowawši |
| prezensowy particip | oconizowacy |
| preteritowy particip | oconizowany |
| ł-forma | oconizował, oconizowała, oconizowało, dual: oconizowałoj, plural: oconizowali (oconizowałe) |
| werbalny substantiw | oconizowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | oconizowach | oconizowachmoj | oconizowachmy |
| 2. | oconizowaše | oconizowaštej | oconizowašće |
| 3. | oconizowaše | oconizowaštej | oconizowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | oconizujmoj | oconizujmy |
| 2. | oconizuj | oconizujtej (-taj) | oconizujće |
| 3. | oconizuj, njech oconizuje | oconizujtej (-taj) | njech oconizuja (oconizuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
o-co-ni-zo-wać
Wurjekowanje
- IPA: ɔʦɔnizou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne oconizowaše je 0x dokładźene, oconizowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přełožki
[wobdźěłać]
|