relatiwować
relatiwować
relatiwować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | relatiwuju | relatiwujemoj | relatiwujemy |
| 2. | relatiwuješ | relatiwujetej (-taj) | relatiwujeće |
| 3. | relatiwuje | relatiwujetej | relatiwuja (relatiwuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | relatiwujo, relatiwujcy, relatiwowawši |
| prezensowy particip | relatiwowacy |
| preteritowy particip | relatiwowany |
| ł-forma | relatiwował, relatiwowała, relatiwowało, dual: relatiwowałoj, plural: relatiwowali (relatiwowałe) |
| werbalny substantiw | relatiwowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | relatiwowach | relatiwowachmoj | relatiwowachmy |
| 2. | relatiwowaše | relatiwowaštej | relatiwowašće |
| 3. | relatiwowaše | relatiwowaštej | relatiwowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | relatiwujmoj | relatiwujmy |
| 2. | relatiwuj | relatiwujtej (-taj) | relatiwujće |
| 3. | relatiwuj, njech relatiwuje | relatiwujtej (-taj) | njech relatiwuja (relatiwuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
re-la-ti-wo-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀelatiu̯ou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne relatiwowaše je 0x dokładźene, relatiwowa (móže tež něšto druhe być) 0x.