zesmudźować
zesmudźować
zesmudźować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | zesmudźuju | zesmudźujemoj | zesmudźujemy |
| 2. | zesmudźuješ | zesmudźujetej (-taj) | zesmudźujeće |
| 3. | zesmudźuje | zesmudźujetej | zesmudźuja (zesmudźuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | zesmudźujo, zesmudźujcy, zesmudźowawši |
| prezensowy particip | zesmudźowacy |
| preteritowy particip | zesmudźowany |
| ł-forma | zesmudźował, zesmudźowała, zesmudźowało, dual: zesmudźowałoj, plural: zesmudźowali (zesmudźowałe) |
| werbalny substantiw | zesmudźowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | zesmudźowach | zesmudźowachmoj | zesmudźowachmy |
| 2. | zesmudźowaše | zesmudźowaštej | zesmudźowašće |
| 3. | zesmudźowaše | zesmudźowaštej | zesmudźowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | zesmudźujmoj | zesmudźujmy |
| 2. | zesmudźuj | zesmudźujtej (-taj) | zesmudźujće |
| 3. | zesmudźuj, njech zesmudźuje | zesmudźujtej (-taj) | njech zesmudźuja (zesmudźuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
ze-smu-dźo-wać
Wurjekowanje
- IPA: zesmudʑou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne zesmudźowaše je 0x dokładźene, zesmudźowa (móže tež něšto druhe być) 0x.