zwjenować
zwjenować
zwjenować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | zwjenuju | zwjenujemoj | zwjenujemy |
| 2. | zwjenuješ | zwjenujetej (-taj) | zwjenujeće |
| 3. | zwjenuje | zwjenujetej | zwjenuja (zwjenuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | zwjenujo, zwjenujcy, zwjenowawši |
| prezensowy particip | zwjenowacy |
| preteritowy particip | zwjenowany |
| ł-forma | zwjenował, zwjenowała, zwjenowało, dual: zwjenowałoj, plural: zwjenowali (zwjenowałe) |
| werbalny substantiw | zwjenowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | zwjenowach | zwjenowachmoj | zwjenowachmy |
| 2. | zwjenowaše | zwjenowaštej | zwjenowašće |
| 3. | zwjenowaše | zwjenowaštej | zwjenowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | zwjenujmoj | zwjenujmy |
| 2. | zwjenuj | zwjenujtej (-taj) | zwjenujće |
| 3. | zwjenuj, njech zwjenuje | zwjenujtej (-taj) | njech zwjenuja (zwjenuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
zwje-no-wać
Wurjekowanje
- IPA: zu̯ʲenou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne zwjenowaše je 0x dokładźene, zwjenowa (móže tež něšto druhe być) 0x.