zwukorjenjować
zwukorjenjować
zwukorjenjować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | zwukorjenjuju | zwukorjenjujemoj | zwukorjenjujemy |
| 2. | zwukorjenjuješ | zwukorjenjujetej (-taj) | zwukorjenjujeće |
| 3. | zwukorjenjuje | zwukorjenjujetej (-taj) | zwukorjenjuja (zwukorjenjuju) |
| aspekt | p | ||
| transgresiw | zwukorjenjujo, zwukorjenjujcy, zwukorjenjowawši | ||
| prezensowy particip | zwukorjenjowacy | ||
| preteritowy particip | zwukorjenjowany | ||
| ł-forma | zwukorjenjował, zwukorjenjowała, zwukorjenjowało, dual: zwukorjenjowałoj, plural: zwukorjenjowali (zwukorjenjowałe) | ||
| werbalny substantiw | zwukorjenjowanje | ||
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | zwukorjenjowach | zwukorjenjowachmoj | zwukorjenjowachmy |
| 2. | zwukorjenjowa | zwukorjenjowaštej | zwukorjenjowašće |
| 3. | zwukorjenjowa | zwukorjenjowaštej | zwukorjenjowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | --- | zwukorjenjujmoj | zwukorjenjujmy |
| 2. | zwukorjenjuj | zwukorjenjujtej (-taj) | zwukorjenjujće |
| 3. | zwukorjenjuj, njech zwukorjenjuje | zwukorjenjujtej (-taj) | njech zwukorjenjuja (zwukorjenjuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
zwu-ko-rje-njo-wać
Wurjekowanje
- IPA: zu̯ukɔʀʲenʲou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne zwukorjenjowaše je 0x dokładźene, zwukorjenjowa (móže tež něšto druhe być) 0x.