konfirmować

konfirmować

konfirmować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	konfirmuju	konfirmujemoj	konfirmujemy
2.	konfirmuješ	konfirmujetej (-taj)	konfirmujeće
3.	konfirmuje	konfirmujetej	konfirmuja (konfirmuju)

aspekt	ip
transgresiw	konfirmujo, konfirmujcy, konfirmowawši
prezensowy particip	konfirmowacy
preteritowy particip	konfirmowany
ł-forma	konfirmował, konfirmowała, konfirmowało, dual: konfirmowałoj, plural: konfirmowali (konfirmowałe)
werbalny substantiw	konfirmowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	konfirmowach	konfirmowachmoj	konfirmowachmy
2.	konfirmowaše	konfirmowaštej	konfirmowašće
3.	konfirmowaše	konfirmowaštej	konfirmowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	konfirmujmoj	konfirmujmy
2.	konfirmuj	konfirmujtej (-taj)	konfirmujće
3.	konfirmuj, njech konfirmuje	konfirmujtej (-taj)	njech konfirmuja (konfirmuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: kon-fir-mo-wać

Wurjekowanje

IPA: kɔnfiʀmou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne konfirmowaše je 0x dokładźene, konfirmowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Synonymy:

[1] konfirměrować

Přikłady:

[1] W cyłej Klukšanskej wosadźe běchmy jich 15 serbskich konfirmandow, mjeztym zo buchu wjace hač 60 holcow a hólcow, byrnjež wšitcy ze serbskich swójbow, dla wšoněmskeje propagandy němsce konfirmowani. (Rozhlad 1995)

Ani Winfried, jenički hišće njekonfirmowany, njebě w krótkich cholowach. (Brězan)

W susodnym Zahorju narodźeny, bu dźě pozdźiši załožićel klasiskeje serbskeje hudźby w tutej cyrkwi wukřćeny a tež konfirmowany. (Rozhlad 1993)