powobličować
powobličować
powobličować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | powobličuju | powobličujemoj | powobličujemy |
| 2. | powobličuješ | powobličujetej (-taj) | powobličujeće |
| 3. | powobličuje | powobličujetej | powobličuja (powobličuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | powobličujo, powobličujcy, powobličowawši |
| prezensowy particip | powobličowacy |
| preteritowy particip | powobličowany |
| ł-forma | powobličował, powobličowała, powobličowało, dual: powobličowałoj, plural: powobličowali (powobličowałe) |
| werbalny substantiw | powobličowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | powobličowach | powobličowachmoj | powobličowachmy |
| 2. | powobličowaše | powobličowaštej | powobličowašće |
| 3. | powobličowaše | powobličowaštej | powobličowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | powobličujmoj | powobličujmy |
| 2. | powobličuj | powobličujtej (-taj) | powobličujće |
| 3. | powobličuj, njech powobličuje | powobličujtej (-taj) | njech powobličuja (powobličuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
po-wob-li-čo-wać
Wurjekowanje
- IPA: pou̯obliʧou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne powobličowaše je 0x dokładźene, powobličowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] powobličić; powobličeć; trochować; šacować
Přikłady:
- [1] Z wulkej dokładnosću je wona wuměrja, płaćiznu powobličuje a do wulkeje knihi zapisuje, komu su podate. (Krawža)