wotwobroćować so
wotwobroćować so
wotwobroćować so(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wotwobroćuju | wotwobroćujemoj | wotwobroćujemy |
| 2. | wotwobroćuješ | wotwobroćujetej (-taj) | wotwobroćujeće |
| 3. | wotwobroćuje | wotwobroćujetej | wotwobroćuja (wotwobroćuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wotwobroćujo, wotwobroćujcy, wotwobroćowawši |
| prezensowy particip | wotwobroćowacy |
| preteritowy particip | wotwobroćowany |
| ł-forma | wotwobroćował, wotwobroćowała, wotwobroćowało, dual: wotwobroćowałoj, plural: wotwobroćowali (wotwobroćowałe) |
| werbalny substantiw | wotwobroćowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wotwobroćowach | wotwobroćowachmoj | wotwobroćowachmy |
| 2. | wotwobroćowaše | wotwobroćowaštej | wotwobroćowašće |
| 3. | wotwobroćowaše | wotwobroćowaštej | wotwobroćowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wotwobroćujmoj | wotwobroćujmy |
| 2. | wotwobroćuj | wotwobroćujtej (-taj) | wotwobroćujće |
| 3. | wotwobroćuj, njech wotwobroćuje | wotwobroćujtej (-taj) | njech wotwobroćuja (wotwobroćuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wot-wob-ro-ćo-wać so
Wurjekowanje
- IPA: u̯ɔtu̯obʀɔʧou̯aʧ sɔ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wotwobroćowaše je 0x dokładźene, wotwobroćowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] woteńć; wotwobroćić so
Přikłady:
- [1] Z wubranymi tekstami Stareho zakonja rysuje kompo- nist stawizny wuzwoleneho luda, kotryž so stajnje zaso wot swojeho Boha wotwobroćuje. (Rozhlad 1994)
- K Pohórškam zadźěwaj, před njepřećelemi nas škitaj, před hłodom nas zachowaj a wšě škody wotwobroćuj wot našeje domizny. (Wosadnik 1979)
- Michałowe woči kaž prošo po wšěch wobličach chodźa, ale wšitke woci so spłóšiwje wotwobroćuja. (Kubašec)