wotwučować
wotwučować
wotwučować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wotwučuju | wotwučujemoj | wotwučujemy |
| 2. | wotwučuješ | wotwučujetej (-taj) | wotwučujeće |
| 3. | wotwučuje | wotwučujetej | wotwučuja (wotwučuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wotwučujo, wotwučujcy, wotwučowawši |
| prezensowy particip | wotwučowacy |
| preteritowy particip | wotwučowany |
| ł-forma | wotwučował, wotwučowała, wotwučowało, dual: wotwučowałoj, plural: wotwučowali (wotwučowałe) |
| werbalny substantiw | wotwučowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wotwučowach | wotwučowachmoj | wotwučowachmy |
| 2. | wotwučowaše | wotwučowaštej | wotwučowašće |
| 3. | wotwučowaše | wotwučowaštej | wotwučowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wotwučujmoj | wotwučujmy |
| 2. | wotwučuj | wotwučujtej (-taj) | wotwučujće |
| 3. | wotwučuj, njech wotwučuje | wotwučujtej (-taj) | njech wotwučuja (wotwučuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wot-wu-čo-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯ɔtu̯uʧou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wotwučowaše je 0x dokładźene, wotwučowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] wotwučić
Přikłady:
- [1] Ale dokelž so hišće dosć rozmócnili a skrućili njeběchu, to serbsku rěč hišće někak ćerpjachu; chcychu nam to serbowanje dźě hakle poněčim wotwučować. (Njechorński)