wuprócować so
wuprócować so
wuprócować so(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wuprócuju | wuprócujemoj | wuprócujemy |
| 2. | wuprócuješ | wuprócujetej (-taj) | wuprócujeće |
| 3. | wuprócuje | wuprócujetej (-taj) | wuprócuja (wuprócuju) |
| aspekt | p | ||
| transgresiw | wuprócujo, wuprócujcy, wuprócowawši | ||
| prezensowy particip | wuprócowacy | ||
| preteritowy particip | wuprócowany | ||
| ł-forma | wuprócował, wuprócowała, wuprócowało, dual: wuprócowałoj, plural: wuprócowali (wuprócowałe) | ||
| werbalny substantiw | wuprócowanje | ||
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wuprócowach | wuprócowachmoj | wuprócowachmy |
| 2. | wuprócowa | wuprócowaštej | wuprócowašće |
| 3. | wuprócowa | wuprócowaštej | wuprócowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | --- | wuprócujmoj | wuprócujmy |
| 2. | wuprócuj | wuprócujtej (-taj) | wuprócujće |
| 3. | wuprócuj, njech wuprócuje | wuprócujtej (-taj) | njech wuprócuja (wuprócuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wu-pró-co-wać so
Wurjekowanje
- IPA: u̯upʀóʦou̯aʧ sɔ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wuprócowaše je 0x dokładźene, wuprócowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Hospodarjo na horje dyrbjachu jara stawy a ćěło wuprócować, zo bychu z drustwownikami někak stup dźerželi, a dowidźachu, zo jich borze hižo njedohonja. (Njechorński)
- Wodnjo, w nocy ja dyrbju so wuprócować, bórze słónčkej pak w zymi so krjudować dać. (Zejler)
- Na tutej přewisowatej skali, na blidko podomnej, paleše jeho hišće słónco žałostnje, a hewak wuprócowany wot wobćežneho horjelězenja, bě njepodomnje lačny. (Zejler)