dźěrkować
dźěrkować
dźěrkować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | dźěrkuju | dźěrkujemoj | dźěrkujemy |
| 2. | dźěrkuješ | dźěrkujetej (-taj) | dźěrkujeće |
| 3. | dźěrkuje | dźěrkujetej | dźěrkuja (dźěrkuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | dźěrkujo, dźěrkujcy, dźěrkowawši |
| prezensowy particip | dźěrkowacy |
| preteritowy particip | dźěrkowany |
| ł-forma | dźěrkował, dźěrkowała, dźěrkowało, dual: dźěrkowałoj, plural: dźěrkowali (dźěrkowałe) |
| werbalny substantiw | dźěrkowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | dźěrkowach | dźěrkowachmoj | dźěrkowachmy |
| 2. | dźěrkowaše | dźěrkowaštej | dźěrkowašće |
| 3. | dźěrkowaše | dźěrkowaštej | dźěrkowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | dźěrkujmoj | dźěrkujmy |
| 2. | dźěrkuj | dźěrkujtej (-taj) | dźěrkujće |
| 3. | dźěrkuj, njech dźěrkuje | dźěrkujtej (-taj) | njech dźěrkuja (dźěrkuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
dźěr-ko-wać
Wurjekowanje
- IPA: dʑʲɪʀkou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne dźěrkowaše je 2x dokładźene, dźěrkowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] předźěrkować; rozdźěrkować; dźěrku zašćipnyć
Přikłady:
- [1] Michał Lach w Swietem (w Pólskej) dźěrkowaše rjemjenje ze žehliwej jehłu. (Katolski Posoł 1912)
- Po tym zo je so w ćahu sydnył, chcu z kałačemi zeleneje kastanije w swojim zaku jeho zbytne busowe lisćiki dźěrkować, wothódnoćić, doniž njezaboli kaž kóžde rozžohnowanje. (Čornakec)
- Z jeje kałaćikami bě zbytne za Klausa kupjene busowe lisćiki dźěrkowała, wothódnoćiła, sej myslo, zo njebudźe je za njeho ženje wjac trjebać. (Čornakec)
- Wón dźěrkowaše zastupne lisćiki. (Wornar)