narejować so
narejować so
narejować so(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | narejuju | narejujemoj | narejujemy |
| 2. | narejuješ | narejujetej (-taj) | narejujeće |
| 3. | narejuje | narejujetej (-taj) | narejuja (narejuju) |
| aspekt | p | ||
| transgresiw | narejujo, narejujcy, narejowawši | ||
| prezensowy particip | narejowacy | ||
| preteritowy particip | narejowany | ||
| ł-forma | narejował, narejowała, narejowało, dual: narejowałoj, plural: narejowali (narejowałe) | ||
| werbalny substantiw | narejowanje | ||
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | narejowach | narejowachmoj | narejowachmy |
| 2. | narejowa | narejowaštej | narejowašće |
| 3. | narejowa | narejowaštej | narejowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | --- | narejujmoj | narejujmy |
| 2. | narejuj | narejujtej (-taj) | narejujće |
| 3. | narejuj, njech narejuje | narejujtej (-taj) | njech narejuja (narejuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
na-re-jo-wać so
Wurjekowanje
- IPA: naʀei̯ou̯aʧ sɔ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne narejowaše je 0x dokładźene, narejowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Tuž móžeše so młodźina hišće raz do adwentskeje abstinency do syteje wole narejować. (Rozhlad 1995)
- Sotra rejuje z mnohimi; to ju wjeseli, wona so směje a njemóže so narejować. (Brězan)
- Dokelž so w našich katolskich kónčinach w dohodownym času njerejuje, dojednachmy so na poslednju srjedu do adwenta, zo by so młodźina hišće raz narejować móhła. (Rozhlad 1993)
- Runjež bě při rejach potom jara połneje so tola kóždy narejować mohł, dokelž su hercy dołho dosć piskali. (Katolski Posoł 1914)