wukorjenjować

wukorjenjować

wukorjenjować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	wukorjenjuju	wukorjenjujemoj	wukorjenjujemy
2.	wukorjenjuješ	wukorjenjujetej (-taj)	wukorjenjujeće
3.	wukorjenjuje	wukorjenjujetej	wukorjenjuja (wukorjenjuju)

aspekt	ip
transgresiw	wukorjenjujo, wukorjenjujcy, wukorjenjowawši
prezensowy particip	wukorjenjowacy
preteritowy particip	wukorjenjowany
ł-forma	wukorjenjował, wukorjenjowała, wukorjenjowało, dual: wukorjenjowałoj, plural: wukorjenjowali (wukorjenjowałe)
werbalny substantiw	wukorjenjowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	wukorjenjowach	wukorjenjowachmoj	wukorjenjowachmy
2.	wukorjenjowaše	wukorjenjowaštej	wukorjenjowašće
3.	wukorjenjowaše	wukorjenjowaštej	wukorjenjowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	wukorjenjujmoj	wukorjenjujmy
2.	wukorjenjuj	wukorjenjujtej (-taj)	wukorjenjujće
3.	wukorjenjuj, njech wukorjenjuje	wukorjenjujtej (-taj)	njech wukorjenjuja (wukorjenjuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: wu-ko-rje-njo-wać

Wurjekowanje

IPA: u̯ukɔʀʲenʲou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne wukorjenjowaše je 0x dokładźene, wukorjenjowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Synonymy:

[1] wukorjenić; wukorjenjeć; wutupić; wutupjeć; wutupjować; wuhubić; wuhubjeć; wuhubjować

Přikłady:

[1] A nětko, tak rěči Knjez, Bóh wójskow, Bóh Israela: ~ehodla da činiće sebi samym nětko tak wulke zio, zo wukorjenjujeće sebje zesrjedź Judy cyle: muži a žony, dźěći a ćěšenki, tak zo z was njezwostanje ničo? (Stary zakoń 1973)

Přełožki

jendźelski: [1] [[root out

root out ]] [[:en:root out

(en)]]