wuronjeć

wuronjeć

wuronjeć (hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	wuronjam	wuronjamoj	wuronjamy
2.	wuronješ	wuronjatej (-taj)	wuronjeće
3.	wuronja	wuronjatej (-taj)	wuronjeja (wuronjeju)

aspekt	ip
transgresiw	wuronjejo, wuronjejcy, wuronjawši
prezensowy particip	wuronjacy
preteritowy particip	wuronjany
ł-forma	wuronjał, wuronjała, wuronjało, dual: wuronjałoj, plural: wuronjeli (wuronjałe)
werbalny substantiw	wuronjenje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	wuronjach	wuronjachmoj	wuronjachmy
2.	wuronješe	wuronještej	wuronješće
3.	wuronješe	wuronještej	wuronjachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	---	wuronjejmoj	wuronjejmy
2.	wuronjej	wuronjejtej	wuronjejće
3.	wuronjej, njech wuronja	wuronjejtej	njech wuronjeja (wuronjeju)

Semantika

Woznamy:

[1] sypać, puzolić dać

[2] prajić

[3] so wuronjeć tež: so wujewić

Synonymy:

[1] sypać, puzolić dać

[2] prajić, rjec

[3] so wuronjeć tež: so wujewić

Přikłady:

[1] A hdyž so schilich a horšć połnu złoćaneho pěska pozběhnych a jón pomałku přez porsty wuronjach, da běše mi, jako by kóžde zornjatko brinčało a klinčało we wuspěšnym huslowanju přewodźejo tutón radosćiwy kěrluš. (Zalěski)

[2] Jeho wobličo so swěćeše w zbóžnosći a jeho jazyk wuronješe přeco a přeco słowa: "Marja, luba Marja, ja dźě wědźach, zo ty bórze za mnu přińdźeš, chwataj, chwataj, hewak ja tu w mojej žadosći zatradam!" (Zalěski)

Mjeztym zo Ambrož swoje žadosće konjej a chójnam a mróčelam a dróze a towaršam wuronješe a wuwyskaše, bě wóznik w myslach hižo po puću k juhu, k Budyšinej -- k Praze. (Kubašec)

[3] Potrjeba za někajkej formu wzajomnosće serbskich literatow so přeco zaso wuronješe. (Rozhlad 1990)

Přełožki

litawski: [3] paaiškėti (lt) němski: [1] rieseln lassen (de) němski: [2] sagen (de) němski: [3] sich zeigen (de)