instruować

instruować

instruować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	instruuju	instruujemoj	instruujemy
2.	instruuješ	instruujetej (-taj)	instruujeće
3.	instruuje	instruujetej	instruuja (instruuju)

aspekt	ip
transgresiw	instruujo, instruujcy, instruowawši
prezensowy particip	instruowacy
preteritowy particip	instruowany
ł-forma	instruował, instruowała, instruowało, dual: instruowałoj, plural: instruowali (instruowałe)
werbalny substantiw	instruowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	instruowach	instruowachmoj	instruowachmy
2.	instruowaše	instruowaštej	instruowašće
3.	instruowaše	instruowaštej	instruowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	instruujmoj	instruujmy
2.	instruuj	instruujtej (-taj)	instruujće
3.	instruuj, njech instruuje	instruujtej (-taj)	njech instruuja (instruuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: in-stru-o-wać

Wurjekowanje

IPA: instʀuou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne instruowaše je 0x dokładźene, instruowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Synonymy:

[1] instruěrować

Přikłady:

[1] Neda instruowach wo wužiwanju koda a so z nim wo nim dojednach. (Rozhlad 1995)

Hižo bě k wulkemu wjeselu powědał, kak je Překlepanca we łaćanšćinje instruował, a to po samostatnej, docyła nowej metodźe, po kotrejž so tež substantiwa stupnjuja. (Ćišinski)

Hajnu budu we Twojej mysli instruować, wón je přistojny, porjadny a swěrny čłowjek. (Ćišinski)

Přełožki

jendźelski: [1] draw up, prepare (en) němski: [1] instruieren (de)