wumjenować
wumjenować
wumjenować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wumjenuju | wumjenujemoj | wumjenujemy |
| 2. | wumjenuješ | wumjenujetej (-taj) | wumjenujeće |
| 3. | wumjenuje | wumjenujetej (-taj) | wumjenuja (wumjenuju) |
| aspekt | p | ||
| transgresiw | wumjenujo, wumjenujcy, wumjenowawši | ||
| prezensowy particip | wumjenowacy | ||
| preteritowy particip | wumjenowany | ||
| ł-forma | wumjenował, wumjenowała, wumjenowało, dual: wumjenowałoj, plural: wumjenowali (wumjenowałe) | ||
| werbalny substantiw | wumjenowanje | ||
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wumjenowach | wumjenowachmoj | wumjenowachmy |
| 2. | wumjenowa | wumjenowaštej | wumjenowašće |
| 3. | wumjenowa | wumjenowaštej | wumjenowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | --- | wumjenujmoj | wumjenujmy |
| 2. | wumjenuj | wumjenujtej (-taj) | wumjenujće |
| 3. | wumjenuj, njech wumjenuje | wumjenujtej (-taj) | njech wumjenuja (wumjenuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wu-mje-no-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯umʲenou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wumjenowaše je 0x dokładźene, wumjenowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Krajnym fjerštam běše tehodla wjele na tym ležane, zo bychu burjo wot zemjanow přez měru podćišćeni a wucycani njebyli, zo bychu burske roboty a dawki po wěstej, zdobnej měri a wašnju postajene, wumjenowane a zmjezowane byłe, zo by buram tež wobsedźenske prawo date a přez zakupjenje zwěstosćene było a tak woni zamóhli tež krajnemu knjezej to Jeho wotedać. (Zejler)
- Budź tež Ty tak dobry a daj přichodnje wobšěrnišu rozprawu wot jeho žiwjenja a wumjenuj, zo wón při wudawanju Misionskich Powěsćow wosebje dźěławy był je tón čas we Łazu kaž hišće [[[w]]] Křišowi. (Zejler)