Ludmiła
Napohlad
Ludmiła
Ludmiła (hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]substantiw, předmjeno, f
[wobdźěłać]kazus | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
nominatiw | Ludmiła | Ludmile | Ludmiły |
genitiw | Ludmiły | Ludmiłow | Ludmiłow |
datiw | Ludmile | Ludmiłomaj | Ludmiłam |
akuzatiw | Ludmiłu | Ludmile | Ludmiły |
instrumental | z(e) Ludmiłu | z(e) Ludmiłomaj | z(e) Ludmiłami |
lokatiw | po Ludmile | po Ludmiłomaj | po Ludmiłach |
Ortografija
Dźělenje słowow:
- Lud·mi·ła
Wurjekowanje
- [1] MFA: ['ludmʲiu̯a]
- Słuchowe přikłady:
Semantika
Woznamy:
Dalše wujasnjenja:
- [1]
Skrótšenki:
- [1] L.
Pochad:
- [1] dwuzdónkate słowjanske mjeno, zestajane z prasłowjanskeju *ljudъ a *milъ respektiwnje hornjoserbskeju lud a miła / mile
Warijanty:
- [1] Ludmila
Muske formy:
Hyperonymy:
Hyponymy:
- [1]
Kolokacije:
- [1]
Přikłady:
- [1] Swjata Ludmiła, budź zastupnica našim starym ludźom, Swjaty Wjacławje, proš za našu młodźinu. (Wosadnik) [1]
- [1] Wjace wšak hač poł djaboła bydleše w bjezbóžniku Drěwanje, zo zamóžeše njepřećelam po woli być – předawši hród, w kotrymž běše tak přečasto so derje hospodować dawał wot sotry Ludmiły a dobreho wjercha Mječisława. (Jakub Lorenc-Zalěski) [2]
- [1] Ach, wboha Ludmiła, přezahe schori nam, a hrubje dyrbješe će wopušćić. (Jakub Lorenc-Zalěski) [2]
Rěčne wobroty:
- [1]
Wotwodźene wopřijeća:
- [1]
Znate nošerki mjena:
- [1]
Přełožki
[wobdźěłać]Referency a dalše informacije
- [1] Čěska wikipedija: Ludmila
- [1] Němska wikipedija: Ludmila
- [1] Pólska wikipedija: Ludmiła
- [1] Słowjenska wikipedija: Ljudmila
Nóžki
[wobdźěłać]- ↑ Wosadnik. Modlitiwy a kěrluše za katolskich Serbow. 2. nakład. Budyšin 1977. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- ↑ 2,0 2,1 Jakub Lorenc-Zalěski: Serbscy rjekowje. Zberka wubranych spisow. Berlin: Volk und Wissen, 1957. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de