denuncować

denuncować

denuncować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	denuncuju	denuncujemoj	denuncujemy
2.	denuncuješ	denuncujetej (-taj)	denuncujeće
3.	denuncuje	denuncujetej	denuncuja (denuncuju)

aspekt	ip
transgresiw	denuncujo, denuncujcy, denuncowawši
prezensowy particip	denuncowacy
preteritowy particip	denuncowany
ł-forma	denuncował, denuncowała, denuncowało, dual: denuncowałoj, plural: denuncowali (denuncowałe)
werbalny substantiw	denuncowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	denuncowach	denuncowachmoj	denuncowachmy
2.	denuncowaše	denuncowaštej	denuncowašće
3.	denuncowaše	denuncowaštej	denuncowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	denuncujmoj	denuncujmy
2.	denuncuj	denuncujtej (-taj)	denuncujće
3.	denuncuj, njech denuncuje	denuncujtej (-taj)	njech denuncuja (denuncuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: de-nun-co-wać

Wurjekowanje

IPA: denunʦou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne denuncowaše je 0x dokładźene, denuncowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Synonymy:

[1] denuncěrować; donošować

Přikłady:

[1] Wotpohlad wustajeńcy pak njebě, denuncować abo winu přisuwać. (Rozhlad 1991)

Maks (Herms - Zwjerchowski, Polak z Berlina, denuncowany, wot gestapo zajaty a po dwěmaj lětomaj jastwa do Pólskeje wotsunjeny) wot wčerawšeho dnja tež w Biskupinje. (Rozhlad 1991)

Sym proskribowany jako fanatiski panslawista a radikalista wot horjeka hač do delka wšudźom so na mnje přisłodźeja, mje denuncuja, mje potłóčuja, mje přesćěhuja, mi žiwjenje ćežke, skoro njemóžne činja. (Ćišinski)

Sym proskribowany jako fanatiski panslawist a radikalist wot horjeka hač do deleka; wšudźom so na mnje přisłodźeja, mje denuncuja, mje potłóčuja, mje přesćěhuja, mi žiwjenje ćežke, skoro njemóžne činja. (Čitanka 10. lětnika 1990)