hubować so
hubować so
hubować so(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | hubuju | hubujemoj | hubujemy |
| 2. | hubuješ | hubujetej (-taj) | hubujeće |
| 3. | hubuje | hubujetej | hubuja (hubuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | hubujo, hubujcy, hubowawši |
| prezensowy particip | hubowacy |
| preteritowy particip | hubowany |
| ł-forma | hubował, hubowała, hubowało, dual: hubowałoj, plural: hubowali (hubowałe) |
| werbalny substantiw | hubowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | hubowach | hubowachmoj | hubowachmy |
| 2. | hubowaše | hubowaštej | hubowašće |
| 3. | hubowaše | hubowaštej | hubowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | hubujmoj | hubujmy |
| 2. | hubuj | hubujtej (-taj) | hubujće |
| 3. | hubuj, njech hubuje | hubujtej (-taj) | njech hubuja (hubuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
hu-bo-wać so
Wurjekowanje
- IPA: hubou̯aʧ sɔ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne hubowaše je 0x dokładźene, hubowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Su dźě wšitcy w lěsu, Mi je to Gusta powědał, Derje jenož, zo wón šwablički měł a zapalił njeje, to bychu so wšitcy hnydom na njeho hubowali. (Kubašec)