koketować

koketować

koketować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	koketuju	koketujemoj	koketujemy
2.	koketuješ	koketujetej (-taj)	koketujeće
3.	koketuje	koketujetej	koketuja (koketuju)

aspekt	ip
transgresiw	koketujo, koketujcy, koketowawši
prezensowy particip	koketowacy
preteritowy particip	koketowany
ł-forma	koketował, koketowała, koketowało, dual: koketowałoj, plural: koketowali (koketowałe)
werbalny substantiw	koketowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	koketowach	koketowachmoj	koketowachmy
2.	koketowaše	koketowaštej	koketowašće
3.	koketowaše	koketowaštej	koketowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	koketujmoj	koketujmy
2.	koketuj	koketujtej (-taj)	koketujće
3.	koketuj, njech koketuje	koketujtej (-taj)	njech koketuja (koketuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: ko-ke-to-wać

Wurjekowanje

IPA: koketou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne koketowaše je 0x dokładźene, koketowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Z dosć wulkim za basnika, w ničim njekoketowacym sebjezaprěćom zwěsći wón lěta 1948 we >>Hłosu młodźiny<< >>Hustodosć hišće so kopoli mjez dźěłom našich skupin hesło: ,hajić serbskich wótcow rěč a swěru`, a hustodosć nochcedźa dowidźeć, zo rěka dźěło pod tutym hesłom jenož snadne wotstorčenje smjerće. (Brězan)

Z kajkim prawom směmy sej potom hišće artikl w zakładnym zakonju a druhe zakońske rjadowanje za nas žadać, z kajkim prawom miliony wočakować, hdyž so sami pomjeńšujemy, wochu- dźimy, haj bóle a bóle ze swojim zańdźenjom koketujemy. (Rozhlad 1994)

Krawža při tym z młodym čitarjom njekoketuje, wón swojim rjekam da dožiwjeć zludanja a samo poražki z njedopjelnjenych nadźijow, wón demaskuje sony wo žiwjenju "kaž w bajce" a twori zdźěla brutalnu konfrontaciju z woprawdźitosću. (Rozhlad 1990)

Přełožki

jendźelski: [1] flirt němski: [1] kokettieren