spurtować

spurtować

spurtować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	spurtuju	spurtujemoj	spurtujemy
2.	spurtuješ	spurtujetej (-taj)	spurtujeće
3.	spurtuje	spurtujetej	spurtuja (spurtuju)

aspekt	ip
transgresiw	spurtujo, spurtujcy, spurtowawši
prezensowy particip	spurtowacy
preteritowy particip	spurtowany
ł-forma	spurtował, spurtowała, spurtowało, dual: spurtowałoj, plural: spurtowali (spurtowałe)
werbalny substantiw	spurtowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	spurtowach	spurtowachmoj	spurtowachmy
2.	spurtowaše	spurtowaštej	spurtowašće
3.	spurtowaše	spurtowaštej	spurtowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	spurtujmoj	spurtujmy
2.	spurtuj	spurtujtej (-taj)	spurtujće
3.	spurtuj, njech spurtuje	spurtujtej (-taj)	njech spurtuja (spurtuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: spur-to-wać

Wurjekowanje

IPA: spuʀtou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne spurtowaše je 4x dokładźene, spurtowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Měrćin Horjena spurtowaše přez hrajnišćo. (Wornar)

Běžese hač do stareje pěskoweje jamy, něhdźe pjećdźesać króć tam zaskakowaše, skoči z mócnym naběhom pjatnaće króć po nasypje dele, spurtowaše w pěsku po nahłej skłoninje zaso horje, wobhladowaše so skradźu, hač jeho štó wobkedźbuje, wuhrjeba sej z pěska sekeru a rubaše drjewo. (Wornar)

Zhraba so zaso, položi město nowiny swoju pomazku na hečku a spurtowaše, štož móžeše, z domu. (Wornar)

Jedyn z běharjow padny, zhubi swój črij, schili so za nim, spěšnje měješe jón zaso w horšći, sydny so do trawy, zjědźe do njeho a spurtowaše za ćěkacymi. (Wornar)

Přełožki

jendźelski: [1] [[spurt

spurt ]] [[:en:spurt

(en)]] němski: [1] spurten (de)