dźěłać

dźěłać

dźěłać(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	dźěłam	dźěłamoj	dźěłamy
2.	dźěłaš	dźěłatej (-taj)	dźěłaće
3.	dźěła	dźěłatej (-taj)	dźěłaja (dźěłaju)

aspekt	ip
transgresiw	dźěłajo, dźěłajcy, dźěławši
prezensowy particip	dźěłacy
preteritowy particip	dźěłany
ł-forma	dźěłał, dźěłała, dźěłało, dual: dźěłałoj, plural: dźěłali (dźěłałe)
werbalny substantiw	dźěłanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	dźěłach	dźěłachmoj	dźěłachmy
2.	dźěłaše	dźěłaštej	dźěłašće
3.	dźěłaše	dźěłaštej	dźěłachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	---	dźěłajmoj	dźěłajmy
2.	dźěłaj	dźěłajtej	dźěłajće
3.	dźěłaj, njech dźěła	dźěłajtej	njech dźěłaja (dźěłaju)

Ortografija

Dźělenje słowow: dźě-łać

Semantika

Přikłady:

[1] Što dźěłaće?

Rěčne wobroty:

drjewo dźěłać (Holz hacken)

wotawu dźěłać (Grummt hauen)

napřemo dźěłać z kim (wetteifern)

dźěłać kaž železny kóń

dźěłać zo so koža ropi

z jědźe dźěłać (von der (Hände) Arbeit leben)

Wotwodźene wopřijeća:

dźěłany, dźěłaćer, dźěłaćerka, dźěłaćerjowy, dźěłaćercyny, dźěłaćerski, dźěłaćerstwo, dźěładło, dźěłajomny, dźěłanc, dźěłańca, dźěłanišćo, dźěłanski, dźěłar, dźěłarniča, dźěłarnistwo, dźěłarnja, dźěławosć, dźěławy, dźěłanosta, dźěło, dźěłko, dźěłoběrc, dźěłodarc, dźěłodarča, dźěłoha, dźěłožny, dźěłojty, dźěłoměwc, dźěłomějacy, dźěłonjeměwc, dźěłonjeměwča, dźěłošća, dźěłošćowski, dźěłowy, dźěłujomny

Přełožki

němski: [1] arbeiten (de) [2] machen (de) [3] wirken (de), bilden (de) [4] bauen (de)