randalěrować
randalěrować
randalěrować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | randalěruju | randalěrujemoj | randalěrujemy |
| 2. | randalěruješ | randalěrujetej (-taj) | randalěrujeće |
| 3. | randalěruje | randalěrujetej | randalěruja (randalěruju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | randalěrujo, randalěrujcy, randalěrowawši |
| prezensowy particip | randalěrowacy |
| preteritowy particip | randalěrowany |
| ł-forma | randalěrował, randalěrowała, randalěrowało, dual: randalěrowałoj, plural: randalěrowali (randalěrowałe) |
| werbalny substantiw | randalěrowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | randalěrowach | randalěrowachmoj | randalěrowachmy |
| 2. | randalěrowaše | randalěrowaštej | randalěrowašće |
| 3. | randalěrowaše | randalěrowaštej | randalěrowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | randalěrujmoj | randalěrujmy |
| 2. | randalěruj | randalěrujtej (-taj) | randalěrujće |
| 3. | randalěruj, njech randalěruje | randalěrujtej (-taj) | njech randalěruja (randalěruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
ran-da-lě-ro-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀandal'iʀɔu̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne randalěrowaše je 0x dokładźene, randalěrowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] haru ćěrić; hewrjekać; harować; jórdować
Přikłady:
- [1] Młodostni nadběhowarjo z časa před dwěsćě abo sto lětami bychu so wulce dźiwali, bychuli dožiwili, zo so knihi wot Goethe a Jeana Paula, wot Wilhelma Raabe a wot Hesse kotrež woni w njezrałej njewědźe jako wostudłe a njemoderne wotkołkowachu přeco hišće čitaja, mjeztym zo wot tehdy z nimi modisce randalěrowacych dźensa lědma něchtó něšto wě. (Rozhlad 1995)
Přełožki[wobdźěłać]
|