musyć
musyć
musyć (hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | musym | musymoj | musymy |
| 2. | musyš | musytej (-taj) | musyće |
| 3. | musy | musytej (-taj) | musa |
| aspekt | ip |
| transgresiw | - |
| prezensowy particip | - |
| preteritowy particip | - |
| ł-forma | musał, musała, musało, dual: musałoj, plural: musali (musałe) |
| werbalny substantiw | - |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | musych | musychmoj | musychmy |
| 2. | musyše | musyštej | musyšće |
| 3. | musyše | musyštej | musychu |
Ortografija
Dźělenje słowow:
mu-syć
Semantika
Dalše wujasnjenja:
- regionalnje
Synonymy:
- [1] dyrbjeć
Přikłady:
- [1] To musy směšny čłowjek być, kiž we wjesnych wobstejenjach lěpje wobhonjeny njeje. (Serbski hospodar 1886)
- Potom tu kusk mjeńšu měrku musyš mi tež na wóz dać; tołstu w drjewje, z wuskej dźěrku, tu sej dyrbju sobu wzać, zo so škoda přidawka někak zaso naruna. (Zejler)
- Horka doběžawši pozasta zdobom nastróžany, woprawdźe wusłyša konjacy stup, a po hołku musyše to chětro [město chětra] črjódka być. (Ćišinski)
- "Bóh zwarnuj!" pólcaj wotmołwi, "tola musyće zabiće hospodarić a wikować, zo takle z hromadami zasłužiće." (Ćišinski)
- Tu mysleše swoju krej za Jězusa přeleć; ale schorje a wustrowjenja dla musyše so wróćić so njedopjelniwši swojeje žadosće. (Katolski Posoł 1915)
- A hdyž běch te zwudawał, musych z hańbu činić, jako bych chudemu něšto do kłobuka mjetał, zo bych jeničce zaspokojił miłosćiweho konja. (Nadźija 1913)
Přełožki
[wobdźěłać]
|