zwarnować
zwarnować
zwarnować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | zwarnuju | zwarnujemoj | zwarnujemy |
| 2. | zwarnuješ | zwarnujetej (-taj) | zwarnujeće |
| 3. | zwarnuje | zwarnujetej (-taj) | zwarnuja (zwarnuju) |
| aspekt | p | ||
| transgresiw | zwarnujo, zwarnujcy, zwarnowawši | ||
| prezensowy particip | zwarnowacy | ||
| preteritowy particip | zwarnowany | ||
| ł-forma | zwarnował, zwarnowała, zwarnowało, dual: zwarnowałoj, plural: zwarnowali (zwarnowałe) | ||
| werbalny substantiw | zwarnowanje | ||
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | zwarnowach | zwarnowachmoj | zwarnowachmy |
| 2. | zwarnowa | zwarnowaštej | zwarnowašće |
| 3. | zwarnowa | zwarnowaštej | zwarnowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | --- | zwarnujmoj | zwarnujmy |
| 2. | zwarnuj | zwarnujtej (-taj) | zwarnujće |
| 3. | zwarnuj, njech zwarnuje | zwarnujtej (-taj) | njech zwarnuja (zwarnuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
zwar-no-wać
Wurjekowanje
- IPA: zu̯aʀnou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne zwarnowaše je 0x dokładźene, zwarnowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] škitać; zakitać; zakitować; hladać; wobarnować; wobarać
Přikłady:
- [1] Z nim mysliš a sudźiš; wón ći praji, što maš činić tu; kak tam, zo by před njezbožom so zwarnował. (Katolski Posoł 1915)
- Zo bychu Boha prosyli wo strowotu, wo Bože zwarnowanjo, wo Bože žohnowanjo. (Katolski Posoł 1915)
- Bóh zwarnuj! (Katolski Posoł 1915)
- Njechaće-li wy woprawdźe ničo brać, njech to wostanje jako kwasny dar wašej dźowcy, a chce-li wona k nam do města přińć -" "Bóh zwarnuj. (Katolski Posoł 1915)
- Bóh mje zwarnuj před darniwosću bohatych ludzi a před ponižnosću nowych zemjankow. (Zejler)
- Swoju njemóc čłowjek čuje, styknje ruce pokorny: Božo, zwarnuj kłós a dom (Zejler)
- Wón spěwa wšak swój rańši dźak, haj tež tón zwarnowany ptak. (Zejler)
- Tuž, Božo, da nas wuslyšuj a wobličo nam swoje we zwarnowanju pochiluj, pas, žohnuj herbstwo twoje, hač něhdy >>swjaty, swjaty sy<< we wěčnych hětach spěwamy přez Knjeza Jězom Chrysta. (Zejler)
- Ow, kak wulka bě ta hnada, kiž nas dotal zachowa, tuž tež dźensa kóždy žada, zo by dale z nami šła, zo by wšitkich zwarnowała, znowa nam wšo dobre dała. (Zejler)
- Bóh zwarnuj, štož smy dóstali, před škodu, njezbožom, a kóždy čiń so po česći tež z mjeńšim spokojom. (Zejler)
- Bóh požohnuj a zwarnuj mje, njech jeho škit mój přewod je, wón chcył mje strowoh domoj wjesć, da chcu jom spěwać wěčnu česć. (Zejler)
- Bóh waj budźe zwarnować, zwarnować, wšitko dobre wamaj dać. (Zejler)
- Je susod naposledk Němc abo, Bóh zwarnuj, samo wukrajnik, zo so naha serbskosć na njeho takle wuskutkuje? (Rozhlad 1998)
- Zo by tež ty tam dóšoł a za tym přecy žadał, maš Boha prosyć: zo by ći dał, štož k dócpěću njebjes je trěbne; ći spušćił to, z čimž sy sebi puć do njebjes zahaćił; će zwarnował před tym, štož mohło će wot njoho wotwjesć. (Katolski Posoł 1917)
- Bóh zwarnuj nas před nim. (Katolski Posoł 1917)
- Před tajkimi chwilemi so zwarnuješ, čłowječe, hdyž we wokomiku ćežkich spytowanjow sebi prajiš: "Ně, swoju njewinowatosć nochcu přisadźić; swojomu Zbóžnikej chcu swěru wobchować. (Katolski Posoł 1917)
- Nas pak je Bóh smilnje před nimi zwarnował. (Katolski Posoł 1914)
- Bjez Božoho zwarnowanja bě mi kulka traš wobej koleni rozrazyła (Katolski Posoł 1914)
- Ale to tebi ani na mysle njeńdźe, Bóh zwarnuj! (Katolski Posoł 1914)
- Na to bě jej wón z chwatkom wotmołwił: "I Bóh zwarnuj! (Katolski Posoł 1914)
- A tak je cyle sprawnje, hdyž něšto tym daš, kotřiž će před wulkim njezbožom a wjele wjetšimi wudawkami zwarnuja. (Katolski Posoł 1914)