wjesłować

wjesłować

wjesłować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	wjesłuju	wjesłujemoj	wjesłujemy
2.	wjesłuješ	wjesłujetej (-taj)	wjesłujeće
3.	wjesłuje	wjesłujetej	wjesłuja (wjesłuju)

aspekt	ip
transgresiw	wjesłujo, wjesłujcy, wjesłowawši
prezensowy particip	wjesłowacy
preteritowy particip	wjesłowany
ł-forma	wjesłował, wjesłowała, wjesłowało, dual: wjesłowałoj, plural: wjesłowali (wjesłowałe)
werbalny substantiw	wjesłowanje

wosoba	singular	dual	plural
preteritum
1.	wjesłowach	wjesłowachmoj	wjesłowachmy
2.	wjesłowaše	wjesłowaštej	wjesłowašće
3.	wjesłowaše	wjesłowaštej	wjesłowachu

wosoba	singular	dual	plural
imperatiw
1.	—	wjesłujmoj	wjesłujmy
2.	wjesłuj	wjesłujtej (-taj)	wjesłujće
3.	wjesłuj, njech wjesłuje	wjesłujtej (-taj)	njech wjesłuja (wjesłuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: wje-sło-wać

Wurjekowanje

IPA: u̯ʲesu̯ou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne wjesłowaše je 5x dokładźene, wjesłowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] To rěka, jedyn haćik ma so wězo přewostajić ludźom, tam budźe kupanišćo, tež něšto čołmikow budźe so tam kolebać na wjesołe wjesłowanje! (Njechorński)

Pisane swěcy padaju do rěki, ja wjesłuju wróćo, a hnydom za poslednim mostowym wobłukom nadeńdźemoj korčmu. (Brězan)

Chwatajo wjesłowaše wón k brjohej. (Brězan)

Wón njewotmołwi; lědy zo wjesłowaše. (Brězan)

Wbohi smjertny, nad kotrymž so žołmy zawru, wjesłuje z rukomaj, zo by zwjercha wostał. (Rozhlad 1993)

Ale strózbje hladajo dyrbimy tež widźeć, zo smy ćisnjeni do wulkeje wody, a sedźo na jednej łódźičce wjesłujemy kóždy po swojim dobrozdaću, bjez kompasa, bjez kapitana. (Rozhlad 1993)

Spodźiwnišo hišće, zas někotre lětdźesatki pozdźišo, zo budu tu mjez husće z młódnymi lisćowcami porosćenymi hórkami na wulkim žołmjacym jězorje běle płachtače křižować; w prózdmnach a na njedźelach k wočerstwjenju wjesoły lud z čołmami wjesłować; w chłódku topołow a brězow so pisane stany twarić; a z hłubiny hobry karpow a šćukow k swětlinje horje płuwać a za wudźenkami cybać! (Rozhlad 1992)

Stary pak wjesłowaše z mocu a bórzy bě daloko wot kraja; tu swětła z lampki wjacy widźeć njebě. (Katolski Posoł 1914)

Spodźiwna móc ta para je, a njepřećelow ma wjele, Tkalcy fabriki zapaleja a z paru ćěrjene krosna rozbiwaja, dokelž jim dźěło z rukow bjeru, wjesłowarscy łódźnicy na wulkich rěkach parniki nadpaduja, hłódni dźěłaćerjo so přećiwo dźěłodawarjam zběhaja, kotřiž jim mzdu za ručne dźěło přikrótšeja, dokelž para spěšnišo a rjeńšo dźěła. (Kubašec)

Policija z psami je motorizowana nimo njeje paliła, hižo w Dannenwaldźe, hdźež je na přidróžnym jězorje z młodym pachołom w čołmiku sedźała a so wjesłować wučiła. (Kubašec)

Ze swojimi nóžkami wón tak spěšnje wjesłuje, kaž by po zemi běhał, a žana wačka jemu njećeknje. (Šěca)

Renata wjesłowaše z rukomaj w powětře a měješe rakčerwjenu hłowu. (Wornar)

Tu wjesłowaše hišće někotre razy z rukomaj a kružeše z nohomaj. (Wornar)

Čołmik, kotryž wjesłuja Knjezowe swěrne duše přez jězor, so wot swjatych wótcow cyrkwje ma za wobraz swjateje cyrkwje. (Katolski Posoł 1912)

Tak rozemimy, zo bamž jako nastupnik swjatoho Pětra wužiwa pječat, na kotrymž widźimy mały čołmik a we nim wjesłuje swjaty Pětr. (Katolski Posoł 1912)

Dwaj bratřikaj zestupištaj do čołmika, pušćištaj so z nim do slěbornoho \xbbjězora\ a wjesłujo wujědźeštaj na wuhlady. (Katolski Posoł 1912)

Nětko pak je na morju woćichło, a duž tež mój čołmik wjesele k brjoham Twojeje wutroby ze spěchom wjesłuje. (Ćišinski)

Tam a sem so hišće při brjoze čołm z běłymi płachtami nimo sunje, młodźencojo jeho spěch z wjesłowanjom pospěchuja, sebi cuni hłós spěwajo. (Ćišinski)

Je widźeć, zo z mocu wjesłuje. (Ćišinski)

Z nimaj padźe tež pjeć brunych wjesłowari, mjez tym zo so jedyn płuwajo wuchowa. (Katolski Posoł 1911)

Přełožki

jendźelski: [1] row

němski: [1] pullen