woblizować so

woblizować so

woblizować so(hornjoserbšćina)

wosoba	singular	dual	plural
1.	woblizuju	woblizujemoj	woblizujemy
2.	woblizuješ	woblizujetej (-taj)	woblizujeće
3.	woblizuje	woblizujetej	woblizuja (woblizuju)

aspekt	ip
transgresiw	woblizujo, woblizujcy, woblizowawši
prezensowy particip	woblizowacy
preteritowy particip	woblizowany
ł-forma	woblizował, woblizowała, woblizowało, dual: woblizowałoj, plural: woblizowali (woblizowałe)
werbalny substantiw	woblizowanje

wosoba	singular	dual	plural
preteritum
1.	woblizowach	woblizowachmoj	woblizowachmy
2.	woblizowaše	woblizowaštej	woblizowašće
3.	woblizowaše	woblizowaštej	woblizowachu

wosoba	singular	dual	plural
imperatiw
1.	—	woblizujmoj	woblizujmy
2.	woblizuj	woblizujtej (-taj)	woblizujće
3.	woblizuj, njech woblizuje	woblizujtej (-taj)	njech woblizuja (woblizuju)

Dźělenje słowow: wob-li-zo-wać so

IPA: u̯oblizou̯aʧ sɔ

Woznamy:

Dalše wujasnjenja:

Synonymy:

[1] porsty sej woblizować

Přikłady:

[1] Stary Henčl pak woblizowaše so chcyćiwje: >>Za moju staru wšak ani porsćika hižo zhibnył njebych, ale tajkeje młodeje pječenki -- hm -- by so mi woprawdźe tež hišće chcyło! (Brězan)

Erika běše njewšědnje šikowana: čorne, namódro włosy, wuhločornej woči, kotrejž Šimona pozdaću stajnje wusměwaštej, hubje čerwjenej a młódnej kaž zrałe wišnje z rańšeje rosy, a stworjena běše, zo sej mužojo wšitke dźesać porstow za njej woblizowachu. (Brězan)

Jančowa hrabny njeboćičkeho Waldmanna za wuši a wrjesny jeho za Hexu, kotraž kjawčo a mjawčo sej zboha wobodrěny nós woblizowaše. (Brězan)

Wón, Oliver Mitchel, je so woprawdźe dźiwał, zo nadeńdźe tón pachoł scyła swoju hubu w tym pralěsu, jako sej wšěch pjeć porstow lěweje ruki woblizowaše. (Brězan)

Wona wosta na tole njepřijomne, njewěste wašnje čapnjena, kolenje k sebi stłóčenej a wša waha na kónčku nohow, a hladaše kaž zhubjena do wohenja, kiž z pisanymi jazykami nowe šćěpki woblizowaše. (Brězan)

Běžeštaj do lěharnje a hladaštaj z woknom a wuhladaštaj Parnitzkec dwór, zanjerodźeny, wulki burski dwór a cybatu holcu a wulkeho wjelčeho psa, a pos steješe z prědnimaj pacomaj na jeje ramjenjomaj, holca daše so wot njeho woblizować, něhdźe wołaše zazłobjeny hłós: ">Lejza, hejda, Lejza! (Młynkowa)

Kóń přihna z połdnja, běžeše stajnje při wozu a woblizowaše holiču ruku, dowěrnje na nju zhladujo. (Ludowe bajki 1955)

Jako so woblizujo wróći, wopraša so wjelk wćipny: "Štó ha tam bě? (Ludowe bajki 1955)

Chort so woblizujo spodobnje připosłuchaše a při tym pohnu jeho liška ke krutemu slubej, zo žadyn druheho njewopušći. (Ludowe bajki 1955)

Tam so drje nichtó na nju njedohlada, jako runje za jednej kokošu skradźu po brjuše lězeše a so hižo woblizowaše, kak dobra budźe. (Zejler)

Te woni jednu po druhej woblizuja, a dokelž snadź so šmicy při tajkim lizanju nastróža, da přeco nowe kapki pušćeja, a to so mrowjam njemało lubi. (Šěca)

Mots pječeše a warješe a woptawaše a woblizowaše so. (Wornar)

Lěpje, z časom woteńć - hač po swjećiznje so wobhladować, so po swětnych zawjeselenjach woblizować. (Katolski Posoł 1911)

Njebudźa so hižom spochi po městach woblizować. (Katolski Posoł 1911)

Kón, což wot třezpołnja how třignał, jo třece tři wózu běgał, tej dźowcy ruku woblizował skobodnje na nju se wozerajucy. (Nedo)

Jako so woblizujo wróći, wopraša so wjelk wćipny: ,,Štó "dha tam bě? (Nedo)

Chort so woblizujo spodobnje připosłuchowaše a při tutej składnosći nahnući jeno liška k twjerdemu slubej, zo žadyn druheho na žane wašnje wopusćić nochce. (Nedo)

Tež jahody mohłe so chowacź, wosebje cžorne (tuchorske) a cźernjowe: w zymje woblizuje sebi něchtóžkuli rad porsty po tajkich wecach, kotrychž w kěcźe zańcž nima. (Serbski hospodar 1890)

Na- turske (dźiwje) ludy su w jědźi a drascźe prosteho waschnja, za to pak strowe, traja wulke wobožnoscze, maja wuschikne stawy, wjele mocow; hdźež pak kultura tute ludy woblizuje a fo jim wosebje alkoholy potykuja, wosłabjeja bórzy. (Serbski hospodar 1890)