wonječesćować
wonječesćować
wonječesćować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wonječesćuju | wonječesćujemoj | wonječesćujemy |
| 2. | wonječesćuješ | wonječesćujetej (-taj) | wonječesćujeće |
| 3. | wonječesćuje | wonječesćujetej | wonječesćuja (wonječesćuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wonječesćujo, wonječesćujcy, wonječesćowawši |
| prezensowy particip | wonječesćowacy |
| preteritowy particip | wonječesćowany |
| ł-forma | wonječesćował, wonječesćowała, wonječesćowało, dual: wonječesćowałoj, plural: wonječesćowali (wonječesćowałe) |
| werbalny substantiw | wonječesćowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wonječesćowach | wonječesćowachmoj | wonječesćowachmy |
| 2. | wonječesćowaše | wonječesćowaštej | wonječesćowašće |
| 3. | wonječesćowaše | wonječesćowaštej | wonječesćowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wonječesćujmoj | wonječesćujmy |
| 2. | wonječesćuj | wonječesćujtej (-taj) | wonječesćujće |
| 3. | wonječesćuj, njech wonječesćuje | wonječesćujtej (-taj) | njech wonječesćuja (wonječesćuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wo-nje-če-sćo-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯ɔnʲeʧesʧou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wonječesćowaše je 1x dokładźene, wonječesćowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] wonječesćić; wonječesćeć; wohańbić; wohańbjeć; na česći ranić; česć ranić; wonjeswjećić; wonjeswjećeć; wonjeswjećować; wohańbjować; wohanibić; wohanibjeć; wohanibjować; blamować; hanić; ranić
Přikłady:
- [1] Z wysokosće je zajěł do hłubiny francózski lud, dokelž bě na to so nałožił, zo njedźelu wonječesćowaše, na Bože słužby njechodźeše, ani k swjatym sakramentam njepřistupi. (Katolski Posoł 1916)
- Njewonječesćuj mjeno Jahwy, swojeho Boha, přetož Jahwe njewostaji toho njepochłostaneho, kotryž jeho mjeno wonječesćuje. (Stary zakoń 1976)
- Kóncuja naše dźěći, wohańbuja a wonječesćuja naše žony, morduja šědźiwcow a zapaleja domy a statoki. (Katolski Posoł 1912)
- Rozhladajmy so jeno trochu po swěće, kajka roztorhanosć, kajka połojčnosć wšudźe knježi, kak bjezcharakternosć dale bóle čłowječe mjeno, čłowječu dostojnosć wonječesćuje. (Ćišinski)
- Zawěsće kóždy kamušk, kóždy próšk, hdy by so do jazyka přetworić móhł, by z wótrym a zaničacym hłosom wołał: Běda na tebje, njeporadźeny syno serbskeje maćerje, běda, nječesny špatniko, dźi a njewonječesćuj dlěje tule swjatu zemju (Ćišinski)
- Na tuto wašnje přińdźechu woni mjez pohanske ludy, a dokal přińdźechu, tam wonječesćowachu moje swjate mjeno, dokelž so wo nich powědaše: ">To je lud Jahwy, su dyrbjeli z jeho kraja wućahnyć. (Stary zakoń 1973)
- Ale tež Chaldejenjo sami jich wonječesćuja. (Stary zakoń 1973)
- Ze žonu susoda činja nješwarnosć, wonječesćuja na krej wohańbjace wašnje swoje přichodne dźowki, zahańbuja swoju sotru pola tebje, dźowku swojeho nana. (Stary zakoń 1973)
- Jeho měšnicy přestupuja hroznje mój zakoń, wonječesćuja moje swjatnicy a njerozeznawaju na žane wašnje mjezy swjatym a swětnym, mjezy čistym a nječistym. (Stary zakoń 1973)