popadować

popadować

popadować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	popaduju	popadujemoj	popadujemy
2.	popaduješ	popadujetej (-taj)	popadujeće
3.	popaduje	popadujetej	popaduja (popaduju)

aspekt	ip
transgresiw	popadujo, popadujcy, popadowawši
prezensowy particip	popadowacy
preteritowy particip	popadowany
ł-forma	popadował, popadowała, popadowało, dual: popadowałoj, plural: popadowali (popadowałe)
werbalny substantiw	popadowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	popadowach	popadowachmoj	popadowachmy
2.	popadowaše	popadowaštej	popadowašće
3.	popadowaše	popadowaštej	popadowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	popadujmoj	popadujmy
2.	popaduj	popadujtej (-taj)	popadujće
3.	popaduj, njech popaduje	popadujtej (-taj)	njech popaduja (popaduju)

Ortografija

Dźělenje słowow: po-pa-do-wać

Wurjekowanje

IPA: popadou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne popadowaše je 1x dokładźene, popadowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Tola wóčko popaduje lubozne hona, łuki a měrne wsy. (Njechorński)

Křiž běše za złych duchow nasypk, kotryž sprawnoho wodźewaše a jomu dowoleše, so jim stajeć; abo kaž mječ, kotryž jim lětstotki hižo prawe rany biješe; abo kaž njezranliwy hamor, kotryž jich hadace hłowy rozćěpješe; abo kaž prudło, do kotrohož so popadowachu, hdyž myslachu, zo Boha-čłowjeka z nim popadnu. (Katolski Posoł 1915)

Na křiž, na holčku sněh popaduje, Z hubu lodowej sněh w chójnach duje------ Boži dźeń, hdyž ludźo ke mši dźěchu, Zmjerznjenu ju namakali běchu. (Katolski Posoł 1915)

Spěšnje kaž jeno móžno, dźěchu přez rolu, popadowachu casto přez brózdy, tola njedlijachu so ani wokomik, ale chwatachu přecy dale. (Katolski Posoł 1914)

Troska nochcyše wróćo, njelepje popadowaše morski, tłóčeše wučerja k sćěnje, bě kaž hamor, tutón Troska, wonaj rjeještaj a jachleštaj, a korčmar jimaj durje wotewri. (Młynkowa)

Kaž so ryby z přeradnej syću lója a ptaki z prudlom popaduja, tak bywaju ludźo přemóženi w zlej chwili, hdyž jich wona nahle nadpadnje. (Stary zakoń 1973)

Tohodla rěči Jahwe, Knjez: Hlejće, du za wašimi ban tami, z kotrymiž jich duše kaž ptačata popadujeće, a storham je z wašich rukow a pušću duše, kotrež sće kaž ptačata popadnyłe, zo wotleća. (Stary zakoń 1973)

Styskanje za domownju, za lubowanymi Błotami jo ju drje cesćej popadowało. (Rozhlad 1996)

Tu wulke jim so sylzy lija, hdyž popaduja do wody, a z bolosću so žołmy wija, a wrěšć je słyšeć wot spody. (Ćišinski)

Hdyž blědnje, žołtnje, zerzawi a k zemi lisće popaduje, mi w myslach bolosć zakrawi, a woko mutne zasylzuje. (Ćišinski)

Husta mła, kotraž z běłojtym šlewjerjom čorne hory přikrywa, popaduje do hłubinow, so po dolinach rozžołmuje a rozpłuwajo ćěka přewinjena młodemu słóncu, kotrež z ponowjenej krasnosću wustupuje na módrojte njebjesa. (Ćišinski)

A rejowakej dźiwjemu kaž mortwe z ruki popaduja; do kućikow so chować du, a smjertny kěrluš wětry duja. (Ćišinski)

Z łukow jasne dejmanty na słóncu so zabłyskuja; z kerkow hwěžki, wěrił by, z wětřikom so popaduja. (Ćišinski)

Na křiž, na holčku sněh popaduje, z hubu lodowej wětr w chójnach duje. (Ćišinski)

Spěšnje kaž jeno móžno, dźěchu přez rolu, popadowachu často přez brózdy, tola njedlijachu so ani wokomik, ale chwatachu přecy dale. (Radlubin)

Je dźě napisane: Wón popaduje mudrych w jich překlepanosći. (Nowy zakoń 1966)

Na křiž, na holčku sněh popaduje, Z hubu lodowej sněh w chójnach duje- - Boži dźeń, hdyž ludźo ke mši dźěchu, Zmjerznjenu ju namakali běchu. (Rab)

Hola ležeše do ćěmneje mróčele zawalena we hłubokim sparje a jenož hdys a hdys popadowachu so štomowych wjerškow prěnje pruhi schadźaceho słónca. (Zalěski)