kołkować
kołkować
kołkować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | kołkuju | kołkujemoj | kołkujemy |
| 2. | kołkuješ | kołkujetej (-taj) | kołkujeće |
| 3. | kołkuje | kołkujetej | kołkuja (kołkuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | kołkujo, kołkujcy, kołkowawši |
| prezensowy particip | kołkowacy |
| preteritowy particip | kołkowany |
| ł-forma | kołkował, kołkowała, kołkowało, dual: kołkowałoj, plural: kołkowali (kołkowałe) |
| werbalny substantiw | kołkowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | kołkowach | kołkowachmoj | kołkowachmy |
| 2. | kołkowaše | kołkowaštej | kołkowašće |
| 3. | kołkowaše | kołkowaštej | kołkowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | kołkujmoj | kołkujmy |
| 2. | kołkuj | kołkujtej (-taj) | kołkujće |
| 3. | kołkuj, njech kołkuje | kołkujtej (-taj) | njech kołkuja (kołkuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
koł-ko-wać
Wurjekowanje
- IPA: kou̯kou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne kołkowaše je 0x dokładźene, kołkowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] wokołkować; skołkować
Přikłady:
- [1] Běch kołkowany. (Koch)
- A wěrimy tola do toho, zo kołkowanski čas pozdaću přewinychmy (Rozhlad 1993)
- Filozof dźěła jako nócny stražnik, sociologa pokazuje turistam starožitnosće, duchowny moluje wokna, nowinar je šofer taksy, politikar planěruje dróhi, literarny wědomostnik 262 dźěła za kulisami dźiwadła, dramatikar je hladar w chorowni, filmowy režiser kołkuje listy, uniwersitny profesor podawa pomocne hodźiny atd. (Rozhlad 1993)
- Ani medalje ani porjadnje kołkowane hamtske poroki ani lisćinu pomocnikow z nuzy -- kak dyrbjał ći potom hišće něchtó swoje wjeselo z wjesnjanostowanja měć? (Brězan)
- Kaž by kołkował. (Wornar)
- Tola wosoł dale z nohomaj dźěłaše kaž by listy kołkował. (Wornar)
- Dźěštaj mjelčicy porno sebi a kołkowaštaj swoje stupy do kćenjoweho sněha wot wčera. (Wobraz ze skibami 2001)
- Potom wupjelnja woni wšelake formulary, wjesnjanosta jim hišće jónu do hłuchich wušow rěči, zo maja we wsy rjane bydlenje za nich, a potom přińdźe són jako twarski plan, schwaleny a kołkowany, na hriwnu a krošik přeličeny a wotměrjeny tak někak po wonych njedźelskich krokach muža, do stareje chaty. (Čitanka 10. lětnika 1990)
- Nan, kiž bě sam kołkował, swoju swójbu hižo dawno njebě nasyćić móhł, za synow njebě wučbne městno dóstał, tak zo jemu pochmurjeni doma sedźachu abo po wječorach so na hasach w ćmowych kutach do worakawych cwólbow bjezdźěłnych towaršow měšachu, nimoducych wobćežujo a wohrožujo, jich tež wobkradujo a wurubjujo - tón so hižo njehóršeše, hdyž młodostnych do uniformow fašistiskeho wójska stykachu, a byrnjež wón sam zasadnje přećiwo fašistiskej politice był. (Kubašec)
Přełožki
[wobdźěłać]
|