lubkować

z Wikisłownika

lubkować

lubkować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]

werb[wobdźěłać]

wosoba singular dual plural
1. lubkuju lubkujemoj lubkujemy
2. lubkuješ lubkujetej (-taj) lubkujeće
3. lubkuje lubkujetej lubkuja (lubkuju)
aspekt ip
transgresiw lubkujo, lubkujcy, lubkowawši
prezensowy particip lubkowacy
preteritowy particip lubkowany
ł-forma lubkował, lubkowała, lubkowało,
dual: lubkowałoj, plural: lubkowali (lubkowałe)
werbalny substantiw lubkowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. lubkowach lubkowachmoj lubkowachmy
2. lubkowaše lubkowaštej lubkowašće
3. lubkowaše lubkowaštej lubkowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. lubkujmoj lubkujmy
2. lubkuj lubkujtej (-taj) lubkujće
3. lubkuj, njech lubkuje lubkujtej (-taj) njech lubkuja (lubkuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: lub-ko-wać

Wurjekowanje

IPA: lupkou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne lubkowaše je 2x dokładźene, lubkowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Synonymy:

[1] košić so; pleńčić so; helčić so; majkać so

Přikłady:

[1] Feliks njebě tu hubku we wrotach Baćonec statoka zabył; wón swobodny dosć, zo njeby jenož lubkować trjebał. (Brězan)
Wona studuje a ma pozdźišo něšto porjadneho być a wona tajke lubkowanje trjebać 339 njemóže tež nic na prózdninach. (Młynkowa)
Skónčnje pokoješe so wón z tym, zo maja dźě wšitcy, nimale wšitcy jeho sobušulerjo tajke znajomstwa, zo to k jich gymnazialnemu žiwjenju słuša, tajke k ničemu njezawjazowace lubkowanje. (A. Nawka)
Kak wuběrnje wěš ty sej lubkowanja nawjazać. (Stary zakoń 1973)
A ty sy běhał za wjele lubkowarkami a chcył so wróćić ke mni? (Stary zakoń 1973)
Tak sy wonječesćił kraj ze swojim lubkowanjom a ze swojim złym wobchadom: Tohodla dešće wuwostawaja, a tež pózdnjeho dešća njeje. (Stary zakoń 1973)
Tak skónču z twojim lubkowanjom, a njebudźeš hižo žadyn lubkarski pjenjez dawać. (Stary zakoń 1973)
Tym wšěm poddawaše so wona, wšěm tym wubranym asyriskim pachołam, k nješwarnemu lubkowanju a wopanca so z přibohami tych, kotřiž běchu w njej rozpalili nješwarne začuwanja. (Stary zakoń 1973)
Ale wona lubkowaše hišće bóle, spominajo na dny swojeje miodosće, jako lubkarješe w Egyptowskej, hdźež žadosćeše za tajkimi lubcami, kotřiž běchu w swojej jurnosći sylni a dźiwi kaž připušćaki. (Stary zakoń 1973)
Čin tež tak, hdyž sy sebi tajki njepočink přiwučił; njeměnju pak jenož pićo, ale tež wšě druhe njechmanosće: kaž nócne wokołołaženjo, znajomstwa, lubkowanja, sakrowanjo a klećo atd. (Katolski Posoł 1913)
tam wo někajkim lubkowanju při Kukowskej muri rěč. (Katolski Posoł 1913)
Tón druhi, cyle nuzny srědk, zo bychmy móhli płomjo, kotrež mjaso w nas rozpali, dusyć a podusyć, je to, zo tutomu wohnju wšu cyrobu wotdźeržimy: zo so zdalujemy bližšich, přiležnosćow, bjesadow, so hladamy wšoho lubkowanja. (Katolski Posoł 1913)
Lud pak je při prěnich wólbach hižo pokazał, zo jomu lubkowanjo liberalnych ze socialdemokratami so njespodoba. (Katolski Posoł 1913)
Tež njejsmy tajcy wótčincojo, kotřiž wšak hidu a złobu pěnja napřećo kóždomu socialdemokratej - doma -, ale w Barlinje rad z nimi lubkuja, haj pomhaja, jenoho z najhóršich, Bebla, za předsydu sejma, potajkim za najwyšše čestne zastojństwo, kotrež móže so někomu dowěrić, wuzwolić. (Katolski Posoł 1913)
Jurij lubkuje z tym holičom -- kermušerka přizwola. (Zejler)
W hajku hwizdać: Holcy k lubkowanju wabić. (Radyserb)
A nimo (hetero-) lubkowanja we wupruwowanym serbskim kopjenju čini so lubosć w awće, w japanskim awće! (Rozhlad 1998)
Dźak wodźe dobreje nalady a lubosće w Salowje lubkuja, zalubuja a lubuja so, maja so rady a koho rodźa, a to wot dawna sem a druhdy tež nic cyle prawje starobje wotpowědujo. (Rozhlad 1998)
Sebjewědomy kubler lubkowaše z brunej uniformu ortsbauernf\ wo swoje zastojnstwo so strachowacy přistajeny přitykny sej znamješko z hokatym křižom. (Kmjeć, Grojlich)
Njew\ ha\ so knjez Schneider swojeho n\ mjena a pochada ha\ abo ha\ ze s\ "'wendentumom' lubkuje abo ha\ samo z wotpohladom swoju p\ 'k n\ pr\ (Brankačk)
Suźćo sami, lěc dejali take a podobne sady źinsajšny źeń zachysis abo samo nałožowas: Co buźo se z teje wojny wukluwas a nawaris; to lubkowanje mjazy Rusa a Francojskeje njebuźo žednje k cesnemu wěrowanju psis; jo pšawje, až teje rěcy derny a brozdy se wugłaźiju; to pyrjo teje njewěry a te žagajce (Kleine Brennessel) směchujuceg žorta rozšyrjaju se něto teke do budkow tych chudych a do nugłow tych njemějucych. (Rozhlad 2000)


Přełožki[wobdźěłać]