wusadźować
wusadźować
wusadźować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wusadźuju | wusadźujemoj | wusadźujemy |
| 2. | wusadźuješ | wusadźujetej (-taj) | wusadźujeće |
| 3. | wusadźuje | wusadźujetej | wusadźuja (wusadźuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wusadźujo, wusadźujcy, wusadźowawši |
| prezensowy particip | wusadźowacy |
| preteritowy particip | wusadźowany |
| ł-forma | wusadźował, wusadźowała, wusadźowało, dual: wusadźowałoj, plural: wusadźowali (wusadźowałe) |
| werbalny substantiw | wusadźowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wusadźowach | wusadźowachmoj | wusadźowachmy |
| 2. | wusadźowaše | wusadźowaštej | wusadźowašće |
| 3. | wusadźowaše | wusadźowaštej | wusadźowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wusadźujmoj | wusadźujmy |
| 2. | wusadźuj | wusadźujtej (-taj) | wusadźujće |
| 3. | wusadźuj, njech wusadźuje | wusadźujtej (-taj) | njech wusadźuja (wusadźuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wu-sa-dźo-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯usadʑou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wusadźowaše je 1x dokładźene, wusadźowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] wusadźić; wusadźeć; wupažić; wupažeć; wupažować; wukłasć; wukładować; wobwjazać
Přikłady:
- [1] Hdźež łódźe wojakow na kraj wusadźowachu, běchu to jenož cyle małe wotdźělenja. (Katolski Posoł 1915)
- Dokelž so staršim husto wostudźi, dźěći woćahnyć, so wšědnje cyłe črjódy tajkich njezbožownych stworjenjow na woběmaj stronomaj pućow wusadźowachu, hdźež ju kóždu nóc dźiwje psy a wjelki, kotrež so z horow nutř dobywachu, zežrachu. (Katolski Posoł 1917)
- Kurjawa bu husćiša a husćiša a wusadźowaše so na skałach kaž bajkojte zjewjenje. (Wićaz)
- Trjebamy dźě jenož spominać na hrozne wašnjo, dźěći wusadźować, abo na njezbožowny dóńt žónskoho splaha. (Katolski Posoł 1912)
- Tak su tehdy wuhorje po tysacach z morja zwućahowali, wón powědaše, a to často samo hišće w času, hdyž wone, na słóncu stejo, w niłkej wodže swoje jejka wusadźowachu. (Ben Budar)
- Dźěći tam wusadźuja a žony předawaja. (Katolski Posoł 1911)