dodóńć

dodóńć

dodóńć (hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	dodóńdu	dodóńdźemoj	dodóńdźemy
2.	dodóńdźeš	dodóńdźetej (-taj)	dodóńdźeće
3.	dodóńdźe	dodóńdźetej (-taj)	dodóńdu (dodóńdźeja)

aspekt	p
transgresiw	dodóńducy, dodóšedši, (dodóšowši)
prezensowy particip	dodóńducy
preteritowy particip	dodóńdźeny
ł-forma	dodóšoł, dodóšła, dodóšło, dual: dodóšłoj (-łaj, -łej), plural: dodóšli (dodóšłe)
werbalny substantiw	-

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	dodóńdźech	dodóńdźechmoj	dodóńdźechmy
2.	dodóńdźe	dodóńdźeštej	dodóńdźešće
3.	dodóńdźe	dodóńdźeštej	dodóńdźechu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	---	dodóńdźmoj	dodóńdźmy
2.	dodóńdź	dodóńdźtej	dodóńdźće
3.	dodóńdź, njech dodóńdźe	dodóńdźtej	njech dodóńdu (dodóńdźeja)

Ortografija

Dźělenje słowow: do-dóńć

Semantika

Dalše wujasnjenja:

jenož pola A. Sykory

Synonymy:

[1] dóńć, přińć

Antonymy:

[1] woteńć

Hyperonymy:

[1] dóńć

Přikłady:

[1] Ja sym tu nětkle rytmištr, wón pak njeje pola nas wojak doprědka přišoł, ale je dyrbjał z wojakow wustupić a drje sćežka k swojim dodóńdźe. (Sykora)

Ale runjež mějach swoje ćerpjenje sobu ze staršimi, kiž sebje swoje dźěćo do rowa chowachu, abo sobu z dźěsćom, kotrež dyrbješe swojeho nana abo swoju mać dać do rowa połožić, tola so mi spochi zezdać so, tak husto kaž bu žane nowe Bože požohnowanje tymle morwym wudźělene, kaž był jim jich lós wupadnył był na lubozne město; přetož wšěm tym z jich rukow wuwoteńć, kiž člowjeka jowle na swěće lubuja, ale temu do jeho rukow dodóńć, kiž člowjeka ze swojej wěčnej, njebjeskej lubosću lubuje, - tole zawěsće za nikoho ničo hórke njeje. (Sykora)

Přełožki

francoski: atteindre (fr) němski: gelangen (de)