woblětować

woblětować

woblětować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	woblětuju	woblětujemoj	woblětujemy
2.	woblětuješ	woblětujetej (-taj)	woblětujeće
3.	woblětuje	woblětujetej	woblětuja (woblětuju)

aspekt	ip
transgresiw	woblětujo, woblětujcy, woblětowawši
prezensowy particip	woblětowacy
preteritowy particip	woblětowany
ł-forma	woblětował, woblětowała, woblětowało, dual: woblětowałoj, plural: woblětowali (woblětowałe)
werbalny substantiw	woblětowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	woblětowach	woblětowachmoj	woblětowachmy
2.	woblětowaše	woblětowaštej	woblětowašće
3.	woblětowaše	woblětowaštej	woblětowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	woblětujmoj	woblětujmy
2.	woblětuj	woblětujtej (-taj)	woblětujće
3.	woblětuj, njech woblětuje	woblětujtej (-taj)	njech woblětuja (woblětuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: wob-lě-to-wać

Wurjekowanje

IPA: u̯oblʲɪtou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne woblětowaše je 4x dokładźene, woblětowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Synonymy:

[1] wobhanjeć; woblětać; woblećeć; lećeć wokoło

Přikłady:

[1] Starosće puć woblětuja, płačne dešće přepaduja; krasne róže při puću, ale jeno k tróštej kću. (Zejler)

Njebjesa so posměwkuja hišće dźens mi nad wami, jandźelki was woblětuja, myslička was pozłoći! (Zejler)

Starosće puć woblětuja, płačne dešće přepaduja. (Zejler)

Tón woblětuj će směwajo tak ćiše, rjenje ćišinko (Zejler)

Za njeho woblětowaše swoju mašinu, pjatnaće metrow dołhu, za njeho stopnjowaše swoje procenty a wadźeše so z mištrom dla špatnych nićow, kotrež so přeco torhaja. (Młynkowa)

Hdyž bě mjenujcy Knjez swoje poslednje zdychowanja wudychał, přihna so cyłe wójsko djabołow z hele a woni woblětowachu kaž ćmowa mróčel křiž, zo bychu po Luciferowej poručnosći joho Bóžsku dušu popadnyli a ju jomu přiwlekli kaž wójnskoho jatoho, kotrohož do njewólnistwa wjedu. (Katolski Posoł 1914)

Hłowu křižowanoho Zbóžnika pak woblětowachu miłosćiwe łastońčki kaž z wěncom, worakawe wroble ze stróželemi ćěkachu. (Katolski Posoł 1914)

Za krótki čas pak měješe Sněhowka tu česć, zo smědźeše jasne čoło lubozneje młodeje njewjesty debić a wokoło jeje hłowy a šije so zmahować, haj Sněhowka woblětowaše radšo skoro jeje šwižnu postawu, kaž by ju chcyła přede wšěm njeluboznym dychom wobarać na jeje čestnym a radostnym dnju, hdyž po kwětkojtym puću kročeše do doma swjateje Gudule, hdźež by ju wobstarny arcyměšnik sam zwěrował z čestnym młodźencom. (Katolski Posoł 1917)

Z wotewrjenych woknow bječachu radija, bječachu wšě jenak, kawki woblětowachu kawkajo hrodowsku wěžu, a z wokna pod 37 Hišće raz Feliks pospyta: Wón zawoła do bydlenja wokrjesneho starosty v. (Brězan)

Za wokomik bě psyk při nim; na Hilžine přiwołanje njeposłuchajo, cuzeho ze złym šćowkanjom woblětowaše. (Kubašec)

A sylne wot žiwicy wonjenje wětr z jědlow njese, z róžow něžne wónje a mile w myslach ćehnje zwonjenje, a rajski ptak mi woblětuje skrónje (Ćišinski)

A hdyž takle spěwam sej a pěsnju, potom serbski duch mje woblětuje, potom z mojich pěsnjow kraj mi serbski rosće, a lud serbski z nich mi kiwa a mje postrowja, a mi je, jako i66 był bych doma. (Ćišinski)

Praj, što dołho so ze sylzami jeho towarši woko a što maćeriny je wobraz wodnjo a w nocy woblětuje? (Ćišinski)

Wěčnje budźe waš wobraz mojeho ducha woblětować, wokřewjejo moju wutrobu z miłej dopomnjenku na was. (Ćišinski)

Rjane sony, sony małosće, hdźež z bratřikom hanještaj po polach a lěsach, běłe lilije z wjesneho hata a čerwjene róže ze zahrodki do lubozneje wonjawki wiještaj, njebjesku njewinowatosć a dźěćacu lubosć, jeho ducha woblětowachu, wutrobu z njewuprajitej słódkosću wokřewjachu, hrozne mysle podušejo, a měr so po cyłym wobliču rozliwaše, a lubozny směwk wo powotewrjenej hubje hraješe. (Ćišinski)

Pozdźišo móžu ja jenož sam woteńć, dokelž baćon blisko naju woblětuje. (Ćišinski)

Do rěki wobroćeny z wobličom, so sydnył na zeleny bě młoduški dorn, sebi samemu rěčo: >>Ow, zawróćće mi hišće so jónkróć, złotuške časy, hdźež, ach, po wobliču hišće směwk mi hraješe jasny, ii hdźež, zalětujo do włosow mojich, najrjenišich róžow raniši wětr najcuńšo ze mnu so košeše dźěsćom, hdźež, zaspěwujo spěw sebi ze spodźiwnej melodiju, barbaty ptačk woblětowaše šće mi wjesełu hłójčku, hdźež, ach, při studničce tu són, ach, najkrasniši sonjach, i2 za mjetelu poskakujo skok a za zynčateju pčołku na łuce ze sotřičku, kiž za ručku wodźach! (Ćišinski)

Wětr je zwottorha, jabłuka spadaja do łužow a přirowow, 129 a cyle podarmo je jabłučina kćěła, su ju pčołki woblětowali, cyle bjez wužitka. (Krawc)

Čorne hawrony woblětowachu we wulkich kołach bitwišćo hroznje krakajo, a w hustych hromadach zlětowachu na ćěła hajdukske - wšak znajachu ći ptacy towaršow čornych lěsow - a na ćěła turkowske, na te psyče ćěła bisurmanske. (Katolski Posoł 1912)

Worjoł woblětuje wjerški horow a z powětra měri so na swój wbohi wopor. (Katolski Posoł 1911)

Hdyž bě mjenujcy Knjez swoje poslednje zdychowanja wudychał, přihna so cyłe wójsko djabołow z hele a woni woblětowachu kaž ćmowa mróčel křiž, zo bychu po Luciferowej poručnosći joho Bóžsku dušu popadnyli a ju jomu přiwlekli kaž wójnskoho jatoho, kotrohož do njewólnistwa wjedu. (Radlubin)