wopowědować
wopowědować
wopowědować(hornjoserbšćina)[wobdźěłać]
werb[wobdźěłać]
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wopowěduju | wopowědujemoj | wopowědujemy |
| 2. | wopowěduješ | wopowědujetej (-taj) | wopowědujeće |
| 3. | wopowěduje | wopowědujetej | wopowěduja (wopowěduju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wopowědujo, wopowědujcy, wopowědowawši |
| prezensowy particip | wopowědowacy |
| preteritowy particip | wopowědowany |
| ł-forma | wopowědował, wopowědowała, wopowědowało, dual: wopowědowałoj, plural: wopowědowali (wopowědowałe) |
| werbalny substantiw | wopowědowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wopowědowach | wopowědowachmoj | wopowědowachmy |
| 2. | wopowědowaše | wopowědowaštej | wopowědowašće |
| 3. | wopowědowaše | wopowědowaštej | wopowědowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wopowědujmoj | wopowědujmy |
| 2. | wopowěduj | wopowědujtej (-taj) | wopowědujće |
| 3. | wopowěduj, njech wopowěduje | wopowědujtej (-taj) | njech wopowěduja (wopowěduju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wo-po-wě-do-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯opou̯ʲɪdou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wopowědowaše je 0x dokładźene, wopowědowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Nawjedowachmy jich w firmamenće a we hwězdach, kaž w zemi a w kwětkach zybolate wot wšohomócneje ruki pisane pismiki čitać, kotrež móc a mudrosć a dobroćiwosć stworićelowu wopowědowachu. (Katolski Posoł 1915)
- Přispěš čas a wopomń swój slub, "zo bychu wopowědowali twoje wulke skutki. (Stary zakoń 1973)
- Knjez njeda ani swjatym kmanosće, wopowědować wšě jeho dźiwy, štož je Knjez, Wšehomócny, wobtwjerdźił, zo by wšoswět wobstać móhł před jeho krasnosću: Bjezdno a čłowječu wutrobu wón přeslědźuje, a wša jeje překlepanosć je jemu znata, přetož Najwyši znaje wšitku wědu a hlada na znamjenja časa. (Stary zakoń 1973)
- A dale hišće wopowěduj Jahwe wójskow praji: Moje města njech znowa zbožowne zakćěja, a Jahwe budźe smilnje pokojeć Cion a sej znowa wuzwoli Jerusalem. (Stary zakoń 1973)
- Ale tej bitwje, kotruž tu wopowědujemy, rěkaja w ß Budyska bitwa. (Radyserb)
- Słuša so, kralowe potajnstwo zachować, derje pak je, Bože skutki wozjewjeć a je wopowědować. (Stary zakoń 1976)
- Na to měješe knjez praelat Skala serbske pohrjebne prědowanjo, kotrež tudy sćěhuje: "Spominajće na swojich předstajenych, kotřiž su wam wopowědowali słowo Bože, hladajcy na wuchód jich žiwjenja, sćěhujće jich wěru. (Katolski Posoł 1916)
- Swjaty Pawoł nam puć pokazuje ze swojim słowom na Hebrejskich: "Spominajće na swojich předstajenych, kotřiž su wam wopowědowali słowo Bože, hladajcy na wuchód jich žiwjenja, sćěhujće jich wěru. (Katolski Posoł 1916)
- Wojacy maja prawo na tym, wědźeć, zo so jich ćerpjenja wopowěduja a wulka mnohosć jich mortwych česći a wo jich rjekowskich skutkach dokładnje rozprawja. (Katolski Posoł 1916)
- Žona so posydźe, wobja kolenje z rozćahanymaj rukomaj a poča z hłosom, na zdaćo suchim a zymnym, wopowědować podawki poslednich dnjow. (Katolski Posoł 1912)
- Hač do dźensnišoho dnja tam hłuche stwjelca jako njewužitna njerodź stoja a zapěskowanomu přistawej a městej, kotrohož kćěw je na wšě časy zašoł, wopowěduja wěčnu njepowalnu wěrnosć: Wšohomócny Bóh sebje a swojich darow hanić njeda! (Katolski Posoł 1912)
- Wojak, kiž bě tehdy sobu, njech to wopowěduje: (Katolski Posoł 1912)
- Njewumru, ně, budu žiwy, a wopowědować budu Knjezowe skutki. (Wosadnik 1979)
- Chrysće, přišły kralo, kiž sy přikazał, zo bychmy swjate potajnosće k wopowědowanju twojeje smjerće, doniž njepřińdźeš, swjećili, wšitkich, kotřiž su w tebi wotešli, podźělnych swojeho zrowastanjenja. (Wosadnik 1979)