zaćahować
zaćahować
zaćahować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | zaćahuju | zaćahujemoj | zaćahujemy |
| 2. | zaćahuješ | zaćahujetej (-taj) | zaćahujeće |
| 3. | zaćahuje | zaćahujetej | zaćahuja (zaćahuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | zaćahujo, zaćahujcy, zaćahowawši |
| prezensowy particip | zaćahowacy |
| preteritowy particip | zaćahowany |
| ł-forma | zaćahował, zaćahowała, zaćahowało, dual: zaćahowałoj, plural: zaćahowali (zaćahowałe) |
| werbalny substantiw | zaćahowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | zaćahowach | zaćahowachmoj | zaćahowachmy |
| 2. | zaćahowaše | zaćahowaštej | zaćahowašće |
| 3. | zaćahowaše | zaćahowaštej | zaćahowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | zaćahujmoj | zaćahujmy |
| 2. | zaćahuj | zaćahujtej (-taj) | zaćahujće |
| 3. | zaćahuj, njech zaćahuje | zaćahujtej (-taj) | njech zaćahuja (zaćahuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
za-ća-ho-wać
Wurjekowanje
- IPA: zaʧahou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne zaćahowaše je 4x dokładźene, zaćahowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] zaćahnyć; nutř ćahnyć; nutř pochodować; nutř maršěrować; nutř ćahać; maršěrować; deportować; zawlec; zawlekować; zwlec; zaćahać; zezaćahać
Přikłady:
- [1] Pachaše tołste mróčele kura, hódne małeho oceanskeho parnika, sapaše škrě, zarjehota wótře a šćerčawje a zaćahowaše tak rozwólnje, zo stare wagony w kolijowych wjazmach so bijachu a strašnje so tam a sem kolebachu. (Brězan)
- To měchinošer pytnywši so hněwaše a pomysli: Ow didlowarjo, huslerjo, wam zda so wěsće bóhwěšto; ja lěpje zaćahuju, hdyž zapiskam a duju - a hnydom wón tam započa so mócnje drěć a ruć l A. (Zejler)
- To měchinošer pytnywši so hněwaše a pomysli: Ow didlowarjo, huslerjo, wy daće zdać sej bóh wě što; ja lěpje zaćahuju, hdyž zapiskam a duju -- a hnydom wón tam započa so mócnje drěć a ruć I A. (Zejler)
- Konje rjehoceja w pyše zhorda, zwony jutrowny jusk roznošuja, z nimi zaćahuje do akorda křižerjow so serbskich haleluja (Ćišinski)
- K njebju horje šumi wysoko, po honach so njese daloko, hdyž na konjoch z wyskom zaćahuja Serbja swojich jutrow aleluja. (Ćišinski)
- A na wšitkich kwasach, na rejach bu zaćahowane, zo so třaseše dom wšón. (Ćišinski)
- Najrjeńši spěw jim žórli ze šijow napřemo ze škórcami, kiž so wo wsy na topołach běchu zesydałe, zaćahujo z hłosom i 5 mócnym. (Ćišinski)
- Hač ju to nowe žiwjenje, kiž so do hrodu zaćahowaše, tak rozbudźuje? (Kubašec)
- Dokelž turkowske zaćahowanja a wotstorkowanja jim wjacy njepomhachu, wuzwolichu sej woni druhu taktiku; woni chcedźa měrowu konferencu z cyła wobeńć a wot wulkomocow měr na Balkanje diktować dać. (Katolski Posoł 1913)
- Drobneje postawy, jara suchi, z prawym ramjenjom druhdy zaćahujo, zdaše so mi jara nervosna, drobna wosoba być. (Katolski Posoł 1914)
- To zaćahuje bohabojosć, a rucy so stykowaštej, bóle, dyžli prjedy, a wutroba pozběhowaše so husćišo a nutrnišo k Bohu; paćer bu kaž płomjo, kiž sapa k njebju a bu čisty, nutrny. (Katolski Posoł 1916)
- A snadź jenož chwilu hišće, a cuzy tu zaćahuja. (Katolski Posoł 1916)
- Jeho rezonančne dno so z njewěstosću zaćahowaše. (Wornar)
- Wón poskakowaše kaž cybnjeny a zalětowaše a zaćahowaše swój šćowkot do dołhosće. (Zalěski)
- Njeschadźa wam při tom wobraz wojerskich lět we wutrobje, tamnych časow, hdyž kralowsku suknju woblečeni po Kinsbórkskich pěskojčnych ladach, po Drježdźanskej holi z třělbu na ramjenju jazyk wusuwajcy hanješće, hdyž was pod Budyšinom, pod Kamjencom abo hdźežkuliž słužeše, runachu a do was dumpachu, hdyž was wučachu nohi stajeć, hłowu nosyć, wutrobnjo wutykować, brjuch zaćahować, zapasować, hdyž wam podawachu konja, swětłu bróń do horšće, hdyž wuknješće na sedle sedźeć, z konjom přez přěrowy, přez płoty lětać, z kanonami jězdźić a třěleć, z třělbami praskać, z mječemi zehrawać. (Katolski Posoł 1911)
- D yž poslenja nota hłóbšu octavu aby quintu wopšimńe, da zaćahuje so tasama na tajke wašnje, zo decrescendo hać na morendo spańe, so pak zaso forte zaspjewa pši zanošenju wóšeje octavy aby quinty, z kotrejž so nowa štučka započńe, a to tak, zo so bez poslenej a prjeńej noći cyłeho rona spjewanju ńezatorhńeš. (Smoler)