poskakować
poskakować
poskakować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | poskakuju | poskakujemoj | poskakujemy |
| 2. | poskakuješ | poskakujetej (-taj) | poskakujeće |
| 3. | poskakuje | poskakujetej | poskakuja (poskakuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | poskakujo, poskakujcy, poskakowawši |
| prezensowy particip | poskakowacy |
| preteritowy particip | poskakowany |
| ł-forma | poskakował, poskakowała, poskakowało, dual: poskakowałoj, plural: poskakowali (poskakowałe) |
| werbalny substantiw | poskakowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | poskakowach | poskakowachmoj | poskakowachmy |
| 2. | poskakowaše | poskakowaštej | poskakowašće |
| 3. | poskakowaše | poskakowaštej | poskakowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | poskakujmoj | poskakujmy |
| 2. | poskakuj | poskakujtej (-taj) | poskakujće |
| 3. | poskakuj, njech poskakuje | poskakujtej (-taj) | njech poskakuja (poskakuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
po-ska-ko-wać
Wurjekowanje
- IPA: pɔskakou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne poskakowaše je 12x dokładźene, poskakowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] skakotać; skakać; zaskakować; skočić; poskakać; rejkotać
Přikłady:
- [1] Wowcy kaž wustróžane poskakowachu, ale to drje jenož bóle tak wašnja, dyžli stróželi dla; wone wšak derje wědźachu, zo Móras njekusa, ale sebi rady z nimi pryzlu zehraje, tón šibak. (Katolski Posoł 1915)
- Po statysacach poskakuja a hraja sebi běłe wowcki njebjes na njebjeskich wyšinach. (Katolski Posoł 1915)
- Kóžde dźěćo poskakuje, kaž hdźe jeho wohlada, hižo nětk joh poplacuje, chce joh měć a zawoła: >>Nanko, maći, kupće da mi toh lesnoh wóslika. (Zejler)
- Kóžde dźěćo poskakuje, kaž hdźe jeho wohlada, hižo nětk joh poplacuje, chce joh měć a zawoła: >>Nanko, maći, kupće da mi toh lesnoh wóslika. (Zejler)
- Kaž so zahusluje, kóžda poskakuje ä njej' nihdy, nihdy dosć. (Zejler)
- Wšě wokolne hory te skalne, kaž jehnjatka poskakuja, a Lubin a zahony zdalne jim z radosću přihłosuja. (Zejler)
- Spěw škórcy a zyby tež ponowjeja, a za mušku ryby zas poskakuja. (Zejler)
- Porsty po nich poskakowachu. (Krawža)
- Wosebje artillerija, při napřećiwnym storku do prědka poskakujo, drěješe pěškam, husto na 500-600 m třělejo, krawne hasy do hustych njepřećelskich črjódow. (Katolski Posoł 1917)
- Wšo zabywši měješe Jurij jenož woči za swoju Marku, kotraž, zbóžniša dyžli kralowska dźowka, na joho ramjo zeprjeta, wjesoła kaž sorna, poskakowaše a lědma so skakańcy dótkaše. (Katolski Posoł 1914)
- Z dobom róžk wusłyša po swojim boku kedźbu duć a dołho njetraješe, wuhlada wjelka ze žehliwymaj wočomaj a z krawym wisatym jazykom runje napřećo sebi poskakować. (Katolski Posoł 1914)
- Mórask poskakuje waw! (Katolski Posoł 1914)
- Wjesoły hłós zanošuja ptački w hałzach hospodnych; hólčki, holčki poskakuja w radosćach tam njewinych. (Ćišinski)
- Ach, wón drje spi pod zelenej hórku, tola zynki, kotrež je ze złoteje harfy wubudźił, njespja, luboznje k serbskim wutrobam poskakuja, a wšudźe so jim wotewrja. (Ćišinski)
- Zahorjenosć je kaž njesměrna škrička, kotraž miškrjo poskakuje, z časami drje so tež do płomjenja rozswěći, ale hasnje, hdyž so sylniši wětr pozběhnje. (Ćišinski)
- A te dyrbja skakać a poskakować -- tu a tam -- we wšitkich towarstwach, hdzež słušeja. (Ćišinski)
- Wowcy chodźa po łuce, pasu so a poskakuja (Ćišinski)
- Žrěbc, poskakujo nastajnje z wjesołosću přec najčilišej po konjencu, přibližeše dźens so pohončej struchłom z wotměrjenej nož kročelu. (Ćišinski)
- Do rěki wobroćeny z wobličom, so sydnył na zeleny bě młoduški dorn, sebi samemu rěčo: >>Ow, zawróćće mi hišće so jónkróć, złotuške časy, hdźež, ach, po wobliču hišće směwk mi hraješe jasny, ii hdźež, zalětujo do włosow mojich, najrjenišich róžow raniši wětr najcuńšo ze mnu so košeše dźěsćom, hdźež, zaspěwujo spěw sebi ze spodźiwnej melodiju, barbaty ptačk woblětowaše šće mi wjesełu hłójčku, hdźež, ach, při studničce tu són, ach, najkrasniši sonjach, i2 za mjetelu poskakujo skok a za zynčateju pčołku na łuce ze sotřičku, kiž za ručku wodźach! (Ćišinski)
- A kaž wutrobitej sebi konjej, wyskajo wulce "z wutrobomaj, zarjehotatej, poskakujo z wjes' 'wusłyšawši hłós pohončowy žno zas za sobu znaty -- tak tež paćer do wutroby běše Michałoweje 80 wysk zawěł a na młodźenca wjelećěsneho w duši měr wulał najcuniši. (Ćišinski)
- Kaž bječate ćelo, kotromž po maćeri so najstysknišo wbohemu styska, poskakuje a z wjesołosću žno ji napřećo ćěri "do duri, wuhladawši, zo 'mu mać zas do dwora stupa -- 230 'tak tež Hańža, kiž wuhladała žno bě přez wokno niske "Michała, ze jstwy na zahrodku jom napřećo wjes' 'lećeše ze spěchom, z Michałowych sebi swěćatych wóčkow wothladawši, zo po woli staj jemu ze žeńtwu byłoj staršej. (Ćišinski)