žarować
žarować
žarować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | žaruju | žarujemoj | žarujemy |
| 2. | žaruješ | žarujetej (-taj) | žarujeće |
| 3. | žaruje | žarujetej | žaruja (žaruju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | žarujo, žarujcy, žarowawši |
| prezensowy particip | žarowacy |
| preteritowy particip | žarowany |
| ł-forma | žarował, žarowała, žarowało, dual: žarowałoj, plural: žarowali (žarowałe) |
| werbalny substantiw | žarowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | žarowach | žarowachmoj | žarowachmy |
| 2. | žarowaše | žarowaštej | žarowašće |
| 3. | žarowaše | žarowaštej | žarowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | žarujmoj | žarujmy |
| 2. | žaruj | žarujtej (-taj) | žarujće |
| 3. | žaruj, njech žaruje | žarujtej (-taj) | njech žaruja (žaruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
ža-ro-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʒaʀou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne žarowaše je 17x dokładźene, žarowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] želić; rudźić so; wobžarować; přežarować
Přikłady:
- [1] A po tutej zasy žarowanjo pola sakskich katolikow, knjez biskop bě njeboh. (Katolski Posoł 1915)
- Hdyž jich dom někotre dny Bójskoho wopyta njedósta, žarowachu pře to. (Katolski Posoł 1915)
- Surowa je wójna, kotruž naše zmužite wójsko wjedźe, hdyž wojak wšoho, štož žiwjenjo móže přijomne skićeć, so wzdawši strowotu a žiwjenjo dobrowólnje wopruje, surowa tež žałosć, kotraž je do swójbow so dobyła, přetož lědma je žadyn dom, hdźeź njeměli wo mortwoho abo ranjenoho žarować. (Katolski Posoł 1915)
- Rabec w mjenje wšěch druhich žarowacych zawostajenych. (Katolski Posoł 1915)
- Tele žarowanjo spodobaše so jandźelej a wón dźeše: "Póńdu za tebje wóruch modlitwy woprować. (Katolski Posoł 1915)
- Mje přestań žarować; Te rudźenjo wšě zaćěr, So prócuj tróštować. (Katolski Posoł 1915)
- Zawěsće, hdyž je ból staršeju wulka při smjerći dźěsća, zawěsće njeje mjeńše žarowanjo dźěći wo staršeju, wosebje wo nana a zastaraćela; njebjeski tróšt potom žarowacych wutorhnje z njesměrnoho želenja, kaž to M. (Katolski Posoł 1915)
- To zapopadźe bojosć wšěch A přewza dźiwanje A žarowarcy wjeselo We duši kćěješe. (Katolski Posoł 1915)
- Narew je na cyłej fronće wot Ostrolenki (twjerdźizna, kiž bu mjez tym wobeńdźena) Ćišinski pak nam zanjese rjany spěw, kak wudowa žaruje a płaka wo syna, kiž zemrě w cuzbje, daloko wot žarowaceje lubosće maćerneje; jandźel njebjeski donjese jeje sylzy na "wojakowy row": 1. (Katolski Posoł 1915)
- Kak mnozy budźa žarować wo našoho luboho Rječku! (Katolski Posoł 1915)
- Ale daloko přez joho swójbu póńdźe žarowanjo. (Katolski Posoł 1915)
- Čim wjetša budźe tuž waša radosć, zo so waše žarowanjo ruče skónči, zo změjeće zasy duchownoho wótca - a to swojoho. (Katolski Posoł 1915)
- Po wuspěwanju kěrluša poswjeći předsyda najprjedy žarowace słowa našomu njezapomnitomu a swěrnomu sobustawej, hudźbnomu wjednikej našoho towarstwa, knjezej cyrkw. (Katolski Posoł 1915)
- Zrudni žarowacy: mać, bratřa a sotra. (Katolski Posoł 1915)
- Zrudni žarowacy: staršej, bratřa a sotry. (Katolski Posoł 1915)
- A tak tróštuje wón hišće z rowa zrudnu mandźelsku, žarowace dźěći z kěrlušom: Ja znaju twoju wutrobu, Ty sy mje lubowała; Nětk pak maš wjetšu zrudobu, Hdyž smjerć je mje preč wzała. (Katolski Posoł 1915)
- Wjele starosće, zrudoby a žarowanja je wójna na nas přinjesła. (Katolski Posoł 1915)
- Wězo wšitkich padnjenych změjemy stajnje w dobrym wopomnjeću, dokelž su najdrohotniše, štož mějachu, swoje žiwjenjo, za nas woprowali, ale cyły lud jako lud budźe najbóle parować a tohodla tež najdlěje žarować tych, kotřiž su nic jeno jenej swójbje, ale cyłomu serbskomu narodej swěrnje słužili a za njón horliwje dźěłali. (Katolski Posoł 1915)
- Mužskich bě jara mało, za to žónskich nadosć, wšitko w čornej drasće, mnohe w čornym šlewjeru, wěsće žarujcy wo swojich mandźelskich, synow, přiwuznych. (Katolski Posoł 1915)
- Dwě dźěsći, sotra Hilža w klóštrje Kotešowje na Morawje a Hańža, a mnozy přiwuzni žaruja wo luboho zemrětoho. (Katolski Posoł 1915)
- Wón bě hač do poslednjoho wokomika šwarny (hódny) wojak a my wšitcy žarujemy z Wami, zo smy tohole luboho towarša zhubili. (Katolski Posoł 1915)
Přełožki
[wobdźěłać]
|