zapřimować
zapřimować
zapřimować(hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | zapřimuju | zapřimujemoj | zapřimujemy |
| 2. | zapřimuješ | zapřimujetej (-taj) | zapřimujeće |
| 3. | zapřimuje | zapřimujetej | zapřimuja (zapřimuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | zapřimujo, zapřimujcy, zapřimowawši |
| prezensowy particip | zapřimowacy |
| preteritowy particip | zapřimowany |
| ł-forma | zapřimował, zapřimowała, zapřimowało, dual: zapřimowałoj, plural: zapřimowali (zapřimowałe) |
| werbalny substantiw | zapřimowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | zapřimowach | zapřimowachmoj | zapřimowachmy |
| 2. | zapřimowaše | zapřimowaštej | zapřimowašće |
| 3. | zapřimowaše | zapřimowaštej | zapřimowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | zapřimujmoj | zapřimujmy |
| 2. | zapřimuj | zapřimujtej (-taj) | zapřimujće |
| 3. | zapřimuj, njech zapřimuje | zapřimujtej (-taj) | njech zapřimuja (zapřimuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
za-při-mo-wać
Wurjekowanje
- IPA: zapʃimou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne zapřimowaše je 0x dokładźene, zapřimowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] zapřijeć; zapřimnyć; dozapřijeć; dozapřimnyć; wopřijeć; wopřimnyć; wopřimować; zasahnyć; zasahować; zahokować; zahoknyć; zakročić; zakročeć
Přikłady:
- [1] Kóždy čłowjek cini sej swój wobraz wo někim, kotrehož wón ženje wuhladał njeje, kotrehož eksistenca pak tola nastajnosći do jeho eksistency zapřimuje. (Brězan)
- Tuž dyrbješe nětko awstriska wyšnosć krućišo zapřimować a přesćěhanych Serbow škitać. (Katolski Posoł 1914)
- W samsnym času, hdyž bu Poincar\ witany, běchu w druhich dźělach zběžki, zo dyrbjachu kozakojo zapřimować. (Katolski Posoł 1914)
- Tež mócnarstwa tam zapřimuja, zo bychu wjercha a kontrolnu komisiju škitali. (Katolski Posoł 1914)
- A tu dyrbja předewšěm naši wučerjo zapřimować, nic jeno zo bychu dźěći serbski wuwučowali, ale wosebje tež, zo dźěćom zašćěpuja lubosć k serbskej rěči a narodnosći. (Ćišinski)
- A wuši sebi zapřimuja a w zubach wótřa křipjenje a z dźiwjej złósću pěnjo wuja a zazběhuja kamjenje. (Ćišinski)
- Zo budźa sebi naše tak mjenowane awtority, tole čitajo, woči zapřimować a so w swojej dźěćacej awtoriće ranjeni čuć, rad přiwdawam. (Ćišinski)
- Zo budźa sebi naše tak mjenowane awtority, tole čitajo, woči zapřimować a so w swojej dźěćacej awtoriće ranjeni cuć, rad přiwdawam. (Ćišinski)
- Narodne čuće a lubosć k rěči a k wašnju starodawnych wótcow hłuboko w čłowječej wutrobje drěma a njehodźi so z mocu wukorjenić; nawopak so tole přinarodźene čuće čim sylnišo zběha, wšě mocy čłowječeho ducha zapřimuje a k wobaranju pohonja, ćim bóle a njemdrišo so njepřećel na jeho zahubjenje hotuje. (Ćišinski)
- A tu dyrbja předewšěm naši wučerjo zapřimować, nic jeno, zo bychmy dźěći serbski wuwučowali, ale wosebje tež, zo dźěćom do wutroby zašćěpuja lubosć k serbskej rěči a narodnosći. (Ćišinski)
- Wšědny lud wšak Zejlerjej tutón porok nječini, wón njedźiwa na wuměłsku twórbu a je zwjeseleny a spokojeny, hdyž pěsnjer tamne truny zapřimuje a pohibuje, kotrež, w joho (ludowej) duši ležo, najmócniši wothłós we nim zbudźeja. (Ćišinski)
- Dokelž hač na korjeń žiwjenja serbskeho to zapřimuje, chcu w tejle wěcy zjawnje tež a sprawnje wěrnosć rjec, hačrunje wěm, zo z tym k starym přećiwnikam nowych sebi přidobudu; ale wuznać dyrbju, zo mi lubosć k Serbam jeničce tajke tłóči słowa do pjera. (Ćišinski)
- Wono je poradźeny pospyt, přeměnjacu so towaršnostnu woprawdźitosć spóznawać a ju předstajejo zmištrować, we njej wotkrywać elementy noweho předmjeta a je wuměłsce kaž teoretisce zapřimować; wono je pytanje najefektiwnišich móžnosćow a pućow duchowneho rozestajenja z tutej woprawdźitosću, pytanje za formami skutkowneho artikulowanja; wono je slědźenje mjez literarnymi družinami, kotrež zawostaji we wuměłcowej indiwidualiće a w serbskej literaturje swoje slědy; wono je móst mjez herbstwom ž nowotarstwom; a skónčnje je Bartowe młodostne tworjenje wuslědźenje tamneje estetiskeje koncepcije, kotraž so proklamuje a wobkruća w >>Knize sonetow<< jako zakónčenje a spočatk, jako Bart a Ćišinski, jako měznik mjez dobomaj w serbskich kulturnych a literarnych stawiznach, mjez narodnym wozrodźenjom a młodoserbskim hibanjom. (Ćišinski)
- Z bohateho arsenala swojeje zdźěłanosće bjerješe basnik swoje brónje, swój wšědny dźěłowy grat, z kotrymž předstajowaše poetisce a publicistisce předmjet swojeje epochi, il kotryž widźeše w serbskim čłowjeku swojeje přitomnosće w cyłkownosći jeho poćahow k přirodnemu, socialnemu, narodnemu a historiskemu wobswětej a k sebi samomu, w serbskim čłowjeku, kotryž sam sebje zapřimuje jako wědomje skutkowacy dźěl žiweho a přichoda sej wěsteho luda. (Ćišinski)
- Dokelž hač na korjeń žiwjenja serbskeho to zapřimuje, chcu w tejle wěcy zjawnje tež a sprawnje wěrnosć rjec, hačrunjež wěm, zo z tym k starym přećiwnikam nowych sebi přidobudu; ale wuznać dyrbju, zo mi lubosć k Serbam jeničce tajke tłóči słowa do pjera. (Čitanka 10. lětnika 1990)
- Wón běše spóznał, zo w serbskim ludźe hišće mnohe pokłady wotpočuja, kotrež maja so za ludowědu wuchować, wón tež derje zamóžeše, časowe hibanje a přestworjenje w serbskim ludźe slědować a ze swojim wušiknym pjerom do njeho zapřimować, je na prawy puć wjesć pomhać a z wohniwymi nastawkami młodźinu za serbsku narodnosć zahorjeć, starych pak skrućować w jich wojowanju za narod a domiznu. (Zalěski)
- W mojej duši wotući spóznaćo a ja počach zapřimować swět a žiwjenjo. (Katolski Posoł 1911)